PRESS               

THE BOOZE AND THE CHICKS

De Weekbode
Het Nieuwsblad
Alternative
De Nar
?
Rock This Town
Backstage
Ritual
Scumfuck
Metallised
Tilt

DE WEEKBODE (BEL) - 01/09/1989

Hoe vuil zijn The Dirty Scums ?

"Het eerste wat de mensen zeggen als ze ons zien op straat is 'vuil uitschot'", lacht bassist Chris Lannoo. Maar de kleren maken niet altijd de man. Het trio The Dirty Scums is een sympathiek en eenvoudig gezelschap dat er wel extravagant bijloopt, maar toch "gestudeerd" heeft. Trouwens een typisch verschijnsel voor half de jaren '70 toen de punk geboren werd. Naar aanleiding van hun optreden op zaterdag 2 september in Izegem trokken we gewapend met geïsoleerde oorkleppen richting repetitiekot waar wij de heren van dichtbij konden bewonderen. Eerste die we te zien kregen was Groesjka, een meisje van zestien maanden en kort daarop de eerste pint. Wantoetriefor !

The Diry Scums bestaat al acht jaar en telt momenteel drie LP's, twee singles en één cassette. "Dat de groep dirty of vuil zou heten, leek nogal duidelijk", vertelt zanger Bart D'ooghe, "Scums was enkele jaren geleden een goede sexfilm en meteen was de groepsnaam gevormd." Bart is 28 jaar en bespeelt de sologitaar en de stembanden. Hij volgde zes jaar college in Roeselare en behaalde daarna het diploma Informatica. Momenteel is hij tewerkgesteld als programmeur. Voor de vrienden heet hij Dirty Pik. Dirty Jenz heet eigenlijk Chris Lannoo, hij tokkelt op de bassgitaar en zingt ook. Ook hij volgde zes jaar college en daarna maatschappelijk werk, maar slaagde niet. Nu is hij 24 jaar en werkt in de fabriek. Dirty Zjantie of Jan Den Baes verzorgt het slagwerk en zingt eveneens. Hij liep school in het VTI, richting metaal. Hij is er 25. Enkel Bart volgde muziekschool.

Repetitiekot

Al van verre kon men wel horen waar dat repetitiekot precies lag. Eens binnen, valt meteen de zeer professionele apparatuur op die hier gebruikt wordt. Het kot zelf is minder: vier op vuier bekleed met kartonnen eierhouders voor de goede akoestiek, het plafond is met isomo bekleed. Om een gat te vullen, werd een lege Martinifles in een hoek geduwd. Aan de muur één poster, eigenlijk een krantenblad met reclame voor bier. Op de grond vonden we zelfs veel van die flesjes. Iedere zaterdag komt men hier spelen, vaste vrienden komen zelfs even binnenwippen en drinken er eentje mee. "Aanvankelijk bestond de groep uit vier. Al zien we graag de vrouwen, voor 't zingen dan toch liever niet", zegt Pik. Geen van de drie steekt het onder stoelen of banken dat ze van muziek niet alles weten, maar over vrouwen en drank des te meer. Tekstschrijver Jenz gebruikt dit thema dan ook vaak in de teksten die meestal in het Engels zijn. "Jenz kan goed Engels", verduidelijkt Pik, "en ik kan goed Frans, maar alle drie kunnen we het best Vlaams." De twee singles zijn Vlaams: "Martens, jij ouwe rukker", van november 1986 en "Rit'n zat te skit'n bacht'n d'hoage", waarmee men op 2 september in Izegem begint.

Eigen stijl

De groep beweert van zichzelf dat alles toevallig gebeurt. Wat opvalt, is dat het trio zichzelf au sérieux neemt. Zo geeft men voor de tweede keer een boekje uit in pocketformaat dat getuigt van een nuchtere kijk op business. Alles wat de groep aanbelangt, wordt zo aan ieder die het wil weten bekend gemaakt. Van het aantal optredens tot recensies over hen en hun platen in diverse popbladen tot de financiële toestand toe. De muziek die ze brengen is een verkrachte versie van de Sex Pistols maar vooral Ramones met een sterk alcoholisch sausje erover heen. De typische stijl is ook de reden waarom ze op de handen gedragen worden door tieners-studenten, zowel uit de colleges als de technische scholen. "We zijn bekend omdat we al zo lang bestaan, maar vooral omdat we natuurlijk zeer goed zijn", vingerwijst Pik. "En de ambiance", grijnst Zjantie, terwijl hij naar Jenz kijkt en vertelt dat na elk optreden enkele mannen klaar staan om hen op te vangen als ze zich in het publiek laten vallen. "De eerste keer dat Jenz zich van het podium liet vallen, stond er niemand om hem op te vangen en hij viel met zijn kop tegen de stenen met een hersenschudding als gevolg", merkt Zjantie op, slurpend van de koffie. Ja, hij was de enige die koffie dronk ...

"The Booze and the Chicks" is de naam van hun derde en pas verschenen langspeler. "Den drank en de wijven centraal", zegt Pik, "maar met verschillende muziekgenres", vult Zjantie aan. Voor Jenz is muziek een microbe waar hij niet meer van af kan. Pik ziet het eerder als een creatieve uiting. Voor Zjantie is muziek kostelijk, want hij kocht net een gloednieuw Staccato-drumstel. Muzikaal is deze derde LP een hoogstandje. Niet alleen de '77-punk komt aan bod, ook heavymetal, hardrock en rock'n'roll is mee op het vinyl geperst. Naar tekst krijgt men het verhaal van de frivole buurvrouw en de celibataire postbode en natuurlijk de meisjes en wat men er allemaal kan mee doen. Titels als "All day fucker" of "Staf the Masturbator" spreken tot de verbeelding. De knalblauwe hoes werd ontworpen door Trien.

Onder de leuze "no cheating in our scene", dat beter niet letterlijk vertaald wordt, publiceren The Dirty Scums een lijst met dubieuze dubiteuren. Men kan er met naam en toenaam lezen wie nog gekochte platen moet betalen, wanneer dat was en hoeveel. Momenteel moet nog 11.410 fr. betaald worden.

En dan nog dit. The Dirty Scums treden op in het JOC De Schuur in Izegem op 2 september om 18.30 u., in Ieper in de "Vorte Vis" op 16 september en op 29 oktober in de B52 in Eernegem. Wie voor hen wil applaudisseren doet dit best vóór het optreden, want ze spelen drie kwartier aan één stuk door zonder te stoppen. Om potdoof van te worden.

Danny

HET NIEUWSBLAD (BEL) - 04/09/1989

Punk is al langer dan tien jaar dood en gerecycleerd, rap nam de vlaggestok over. Alle punkbeesten zijn allang getemd, denk je dan, tot je in een rokerige kroeg The Dirty Scums hoort: rauw, ongecomplexeerd en bol van wrange humor. Acht jaar geleden opgezet in de nagalm van de punkexplosie is deze groep uit Tielt zowat de enige overlevende van de indertijd actieve Vlaamse scène. The Dirty Scums, die zich enkele jaren geleden in de kijker werkten met een niet zo lovend liedje aan het adres van premier Martens, hebben nu zelfs een derde elpee uit. "The Booze and the Chicks" is één woelige cocktail rock'n'roll met tal van muzikale verwijzingen, tonnen humor en een kameraadschappelijke schouderklop aan het adres van de Amerikaanse punkers the Ramones.

"The Booze and the Chicks" opent met een ode aan the Ramones. "I wanna see the Ramones" klauwt razend om zich heen als een volbloedsong van dat voorbeeld uit New York, de andere songs zijn even rechttoe-rechtaan, ruwe houtskoolschetsen met een minimum aan akkoorden en een dreigend gemene stem die de agressieve teksten meer spuwt dan zingt. Opvallend is dat het politieke engagement van de eerste twee elpees "Dirty Songs" en "Full Speed Ahead !" op de nieuwe plaat nauwelijks aanwezig is. Enkel in "Destroyed World", een song over milieuproblemen, bewandelt het trio nog eens het vertrouwde pad. De andere songs gaan over liefdes en liefdesverdriet, afgunst en wrok, boemelen en on the road zijn. Eén nummer begint, Monty Python achterna, met door tonggeklak nagebootste paardestappen, en heet "Clint Eastwood is a real Cowboy", een met rock'n'rollgitaren versierde liedjesversie van Lucky Luke goes bananas.

"Dat er dit keer bijna geen politieke songs op staan, is eerder toeval", vertelt Dirty Pik, gitarist-zanger, tijdens een even rommelig als ontspannen gesprek. "Voor de elpee hadden we meer dan twintig songs geschreven en daaruit hebben we'r twaalf geselecteerd. Toevallig waren het op één na, a-politieke liedjes. Bij het overige materiaal zaten veel songs zoals je die van ons gewoon bent. Maar we selecteren op basis van de muziek. De liedjes die niet op de elpee staan, willen we later op een cassette uitbrengen. Maar geef toe, de afwisseling is plezant, de teksten zijn een neerslag van uren zeveren na repetities. Af en toe heb je dan een leuk idee en schrijf je dat op. Je moet er dus zeker geen concept achter zoeken." "Eén van de redenen waarom we ook songs zonder politieke inhoud zijn gaan schrijven, was dat de mensen die onze teksten echt beluisteren, de boodschap toch al lang kennen", vertelt bassist Dirty Jenz. "Het is uitgerekend vanuit die eigen kring, vanuit onze eigen scène, dat we commentaar verwachten. Persoonlijk denk ik dat onze lichte koerswijziging een goeie zaak was voor de groep. Als je enkel over politieke of aanverwante onderwerpen schrijft, komt er een moment waarop je het allemaal wel eens hebt gehad, waarop je alles wat je op de lever ligt, al eens hebt gezegd. Dan zit er geen spanning, geen uitdaging meer in, op zo'n momenten splitten groepen. Ons aanpassingsvermogen is voor de levensduurte van de groep een goeie zaak. Humor en zelfrelativering, dat zijn sleutelementen."

Al die zelfrelativering ten spijt, staan er op "The Booze and the Chicks" statements waarmee de groep zich duidelijk profileert en muzikaal stelling neemt, méér dan je op de derde elpee van een groep verwacht. "Zo'n duidelijke situering is nu misschien nog belangrijker dan vroeger", stelt drummer Dirty Zjantie. "Je hebt het nu over de song "Against the Norm". Zo'n song was niet nodig in een tijd dat veel muziek, in casu punk en aanverwanten, tegen de norm was. Nu blijkt dat punk, hardcore en metal op hun beurt normen geworden zijn en daartegen verzetten we ons. We hebben niets tegen metalinvloeden, maar ze mogen in onze songs geen norm worden, geen enkele muziekstijl mag uitgesloten worden, geen enkele mag bepalend zijn. We deden nooit mee aan trends en we gaan daar nu ook niet mee beginnen." En van invloeden gesproken, in vergelijking met de vorige platen klinkt "The Booze and the Chicks" gevarieerder. "Dat vinden we zelf ook", verduidelijkt Dirty Pik. "Dat heeft niet enkel met onze evolutie als muzikant, maar ook met die als muziekliefhebber te maken. We luisteren nu naar veel meer verschillende muziekstijlen dan vroeger. Led Zeppelin en The Beatles, Sex Pistols en Clash en Louis Neefs staan nu broederlijk naast elkaar in het platenrek. Dat heeftb allemaal zijn invloed, maar het blijft natuurlijk wel Dirty Scums-muziek. Neen, als muzikant technisch beter worden is bij ons geen streven, het gebeurt gewoon omdat je'r al die jaren mee bezig bent. Eigenlijk was het best dat we in het begin niet zo goed konden spelen, op die manier leerden we dat de essentie van een song het belangrijkste was, een criterium dat we nog steeds aanhouden."

The Dirty Scums maken deel uit van een Europees alternatief rockcircuit dat functioneert via kleine clubs en fanzines, eigen goedkoop uitgegeven tijdschriftjes. Toch geeft de groep voor het eerst de distributie van de elpee uit handen. "We willen ons meer toeleggen op promotie en live-optredens", zegt de groep. "En we hebben ons eigen fanzine (waarin The Dirty Scums ook alle namen en adressen publiceren van mensen die hen nog geld moeten, van journalisten die afgenomen interviews nooit publiceerden, enz.). De helft van de platen wordt in het buitenland verkocht, tot in het Oostblok toe. We denken dat we mede door de continuïteit die er in de drie elpees zit, toegankelijker zijn geworden, dat we een breder publiek kunnen aanspreken. We willen binnenkort ook drie nieuwe cassettes uitbrengen. Een cassette voor ons achtjarig bestaan, een cassette met nummers van vóór 1985 en een politieke cassette waarop ook een tiental Sham 69-covers op zullen staan. Onze uiteindelijke betrachting ? Beter worden dan the Ramones natuurlijk. En beroemder en rijker." DTG

ALTERNATIVE #4 (CHE)
What do you expect when I tell you that the first song is called "I wanna see the Ramones" ? Yes, PunkRock ! Not that Digitally Mastered Punk, but rather D.I.Y. Punk, 'cos The Dirty Scums produce their records on their own (more on them in the interview in this issue). This LP features twelve songs with a good range of variety. Texts are mostly about "enjoy life"-style, but there are also two songs which cover the Punk-scene and the "destroyed" world, plus one song is about the life of DIY-bands. "Destroyed world" is the stand out here, 'cos with this song they tell the contrary a lot of people tell about them. The Dirty Scums are surely aware of the world problems, but somehow I understand that such bands are sick of talking about solving problems, 'cos the "scene" has lots of paradox rules ie. play that fast or metal, then I'll like your band ... "Against the Norm" ! P

DE NAR #36 (BEL) - September 1989
Aha, het is wederom zover, de nieuwe en tevens derde Dirty Scums elpee. Hetende "The Booze and the Chicks" wat in vrije vertaling zoveel betekent als "De Boze en de Kippen", wat duidelijk een parodie is op de heffie metaal benamingen en rituelen waar onvermijdelijk kippen mee gemoeid (gemold) zijn en waar men zich door het Kwade ofte het Boze laat leiden. Geslaagde hoesfoto met drummer Zjantie in "It's OK not to drink"-bloesje en zanger/gitaarbespeler Pik in travestie. Totaal van twaalf nummers in de gekende Dirty Scums-stijl, dat is wat men noemt '77-punk. Daar waar ze zich op hun tweede plaat nog lieten misleiden door HC-probeersels smaakt dit weer meer richting hun eerste LP (die volgens mij nog steeds hun beste blijft). Zowaar hier en daar een geslaagde tweede stem, "Picturebook of you", "Destroyed World". Midtempo muziek, met af en toe een knipoog richting Ramones. Tekstueel gaat het van inhoudsloos gelul tot wat men in punk/hardcore milieus verstaat onder het geëngageerde poëem. "All day fucker" duurt veel te lang en kan met alle wil van de wereld niet tippen aan de ambiance van The Dirty Scums live (twintig mens op plaat "yeah" doen zeggen is nu eenmaal niet hetzelfde als honderd mens in een zaal). Afsluiten met hun classic "Drinkin' the night away", dàt zijn The Dirty Scums. Te nemen of te laten, maar ontsnappen doe je er niet aan. Uit op het eigen Dirty Records.

?
Muzikaal is deze derde LP een hoogstandje. Niet alleen de '77-punk komt aan bod, ook heavymetal, hardrock en rock'n'roll is mee op het vinyl geperst. Naar tekst krijgt men het verhaal van de frivole buurvrouw en de celibataire postbode en natuurlijk de meisjes en wat men er allemaal mee kan doen. Titels als "All day fucker" of "Staf the Masturbator" spreken tot de verbeelding. De knalblauwe hoes werd ontworpen door Trien.

ROCK THIS TOWN #37 (BEL) - September 1989
"Zulma was a Bitch", "Staf the Masturbator", "Clint Eastwood is a real Cowboy", ... Tapkasthumor troef op de derde elpee van The Dirty Scums. "The Booze and the Chicks" is gevuld met geschifte poppunk, maar bevat helaas geen enkel nummer dat kan tippen aan Scums-klassiekers als "Martens, jij ouwe Rukker" of "'Rit'n zat te skit'n bacht'n d'hoage". In de categorie "Plezantsten Thuis" komt de leidersplaats van Belgian Asociality dan ook volstrekt niet in gevaar. Wilhelm Sonst

BACKSTAGE #81 (BEL) - September 1989
The Dirty Scums laten hun derde product op Vlaanderen los. Da's normaal genoeg voor een regeringscrisis, maar die hebben het momenteel te druk met het opdelen in regeringen, departementen, gewesten, raden en executieven. Geen regeringscrisis dus, en dat zal de street-credibility van de Scums geen goed doen. Net zomin als de volgende bespreking. "I wanna see the Ramones" opent deze "The Booze and the Chicks" en daarmee is veel gezegd. De Scums lonken zwaar naar deze New Yorkse peetvaders en trachten eindelijk songs te schrijven in plaats van ongenuanceerd te rammen. En laat ons eerlijk zijn: de songs rammelen nog altijd aan alle kanten, het nivo van de lyrics is nog steeds bedroevend laag, maar hier en daar bespeuren we humor in de nummers. En als dat geen vooruitgang is. Als ze verder gaan met zichzelf zo te relativeren worden The Dirty Scums misschien nog ooit een goeie groep. Al staan ze aan de top van de Belgische hardcore-sien. En al kunnen - godbetert - sommige songs mij een weinig bekoren. Ik denk dat ik te jong aan het worden ben. DH

RITUAL #10 (BEL) - December 1989
Le troisième album de ce trio flamand punk plaira aux amateurs du genre lorsqu'ils auront contourné la pochette d'un mauvais goût douteux. C'est avec humour, pintjes, énergie, histoires de bière, de filles, d'amour, comme toujours, que reviennent les Dirty Scums: un simple coup d'oeil sur les lyrics vous déridera pour une journée. Tournant le dos au marasme musical actuel, ils nous balancent douze morceaux où la tendance plus speed, amorcée dans le deuxième album semble s'effacer quelque peu. L'apport le plus important consiste en l'ajout d'harmonies vocales féminines, que l'on avait découvertes sur le deuxième single "Paid love"; on les retrouve ici tout au long de la plaque: elles renforcent l'efficacité du cocktail Dirty Scums: mélodie et puissance. "Against the Norm" (premier titre de la seconde face), hymne à la tolérance, est sans conteste mon préféré: loin du moule habituel des bons morceaux carrés, il présente des changements de rythme fort surprenants, des passages lents avec une guitare plus calme, des backing vocaux. Superbe ! En un mot, cette galette de cire sera plus efficace, pour vous décrotter les oreilles qu'une panoplie d'énémas. Et à prix démocratique ! AD

SCUMFUCK #10 (DEU) - Early 1990
Über manche Bands sollte man schreiben, weil sie neu sind, etwas neues machen, ober eben weil sie noch keiner so richtig bemerkt hat, obwohl sie schon seit einiger Zeit auf der Matte sind ... und gute Musik machen. Bei den Dirty Scums trifft letzeres zu, sie existieren seit Ende 1981, haben bereits trei LP's und eine 7", auf die Weilt gebracht und sind noch immer relativ unbekannt. Ein Grund dafür wohl ihre Heimat, Belgien, kein Land mit besonderem AnschluB. Belgien ist fast Entwicklungsland in Sachen Punk. Holland, ja da kennt der Durchschnittspunker noch die eine oder andere Band, Danskemarkse ok, da auch noch, aber Belgien, das alte Land der Frittenfresser ?? Ich bin auch eher durch Zufall an die Dirty Scums, ihre Musik und den Kontakt geraten, um 3 Ecken durch einen der wenigen belgischen Tapesampler, der nun auch schon fast vier Jahre alt ist. Seit damals lassen die Scums immer wieder etwas von sich hören ... eine aktive band, die oft auftritt und dabei meistens im belgischen Raum bleibt.

Zu den Scums, die seit Ende 1981 in wechselnder Besetzung existieren. Trei Leute, die sich dem 77er Punk verschrieben haben, auf den alteren Sachen, die weit besser als vieles aus unserem Land sind, hört man so manche Anklänge, die einem bekannt erscheinen können ... Ramones, Damned, Undertones ... Die letzte LP wird mit Sicherheit ein Klassiker werden, in ein bis zwei Jahren, wenn es die Platte dann nicht mehr gibt ... Da wird astreiner Abgeh Pogo geboten. Eater würden vor Neid erblassen, da wurde alles genommen was gut ist und zu etwas zusammengeschmolzen, das so taufrisch rübersprudelt, als ob eine Band die verschollenen Bänder obengenannter Gruppen mit astreinem eigenene Sound neu einspielte. In Sachen '77er Punk der totale Renner, die LP ist under den 15 besten der letzten 7 Jahre in dieser Abteilung einzuordnen ... the booze and the chicks ...

Thematik der Texte ist relativ einfach, Clint Eastwood und die geile Nachbarin feiern eine Orgie mit Ramonesuntermalung und Schokoladenbier auf dem Highway mit 80 mph, überfahren einen Briefträger dabei und ziehen diese Nummer 2 x durch. Die Scums sind die übriggebliebenen Auswanderer die GG Allin in seinen besten Tagen gerne gehabt hätte ... meine Fresse, was wäre das für ein Gespann !!!
Zum Engagement der Scums, sie spielen seit über 8 guten Jahren Punk-rock, nix anderes ... sie sind sich, ser Musik, die sie leben über die ganzen Jahre hinweg treu geblieben und haben in dieser Zeit höchtens zu ihrem Gemisch gefunden. In Belgien sind sie trotzdem nicht der Topact, aber einde der Bands, die seit langem dazu beitragen, daB der '77er Punk in Belgien seine Heimat behalten hat und besser denn je lebt.

Nei Gigs in Belgien geht es etwas anders zu ... da spielen Harcore-Bands mit Punk-Rock Bands einträchtig zusammen, die Szene in Belgien ist relativ klein und Gigs zu veranstalten relativ riskant, von wegen der Zuschauerzahlen and da hilft man sich gegenseitig, macht was zusammen usw. - nur der Dumme, demjenigen dem es übermäBig gut geht, kann es sich leisten ignorant und arrognat zu sein, in Belgien kann sich das keiner leisten.

Mit westdeutschen Labels haben die Scums auch einige Erfahrungen gemacht, mit einder Ausnahme (ein berüchtiger Pickelproll aus Oberhausen mit Hardcore-label und landesweit bekannter Zahlungsmoral) durchaus positiv, was sicher auch keine Problem ist, denn die Scums sind sehr aktiv und kontaktfreudig ... eine Antwort bekommt man auf alle Fälle. ... was die anderen unabhängig zur Musik der Scums sagen könnt ihr vielleicht in den Demokritiken nachlese, diese Band lohnt sich für alle die 77er Punk gnadenlos wollen ... Die Platten könnt ihr ebenfalls uber die Scums beziehen, ein Gig mit ihnen würde sich auf alle Fälle lohnen !!

METALLISED #11 (BEL) - Spring 1990
The sixth release on their own label and it's quite a nice surprise. Their previous album "Full Speed Ahead !" showed a trashed out Dirty Scums. After that they released "'Rit'n zat te skit'n"-7" (see review in this issue) which was a return to their roots ('77-punk). And now this ! An album full of heavy '77-influenced Punk. Yep, PUNK that's what it is. No more, no less. Straight forward mid tempo PunkRock with so much power most people would've never expected The Dirty Scums to be able of it. The Dirty Scums are still together and still have it together and still don't take the world too seriously (although they are socially engaged). The lyrics proove this. Items covered are: a frivolous lady next door, Clint Eastwood, a celibatary postman, life on the road, the Ramones, pollution and booze & girls (with this title, these should be, no ?). This album should get The Dirty Scums recognition in the Belgian scene (and the rest of Europe) if it gets the promotion needed. The sleeve however leaves a bit to be desired in my opinion but I'm sure the band wanted it this way. Let's hope people don't judge them on that, they would be wrong. "All day fucker" is my favourite. Stel

TILT #5 (BEL) - 1990
Oldest punkband around is The Dirty Scums. They still play '77-punkrock (nowadays very much influenced by the Ramones) which live blasts. Their new controversial album "The Booze and the Chicks" isn't always able to capture this. They try out a lot of things (reggae bits, chorusses, female vocals, ...) which is great. Lyrics are funny (some aware) but sometimes plain stupid. It's their third selfmanaged LP.