PRESS - BACKSTAGE
DIRTY SONGS
BACKSTAGE #? (BEL)
Ik heb doorgaans de nogal loffelijke gewoonte iedere elpee die ik aankrijg
minstens één keer volledig te beluisteren. Dat is me met Dirty Songs van The
Dirty Scums niét gelukt. Punk-après-la-lettre van bedenkelijk nivo is nou niet
precies iets waaraan ik een half uur van mijn tijd wil besteden. In beste Ramones-stijl wordt telkens geopend met "one-two-three-four" waarna de heren er lustig op los beuken. Dat drummer - bassist - gitarist en zanger verondersteld worden een beetje dezelfde akkoorden en maten te spelen, is hen echter blijkbaar ontgaan, net zoals ze niet gemerkt hebben dat '76 al mijlen ver achter ons ligt, en niemand nog een boodschap heeft aan het gemekker over rijkswacht of parvenu's.
Oeverloos gedram zonder inhoud, melodie, ... De songs hebben zelfs geen ballen.
Eunuchenmuziek dus !! D.H.
RIT'N ZAT TE SKIT'N BACHT'N D'HOAGE
BACKSTAGE #? (BEL)
The Dirty Scums zorgen voor de verandering eens voor een singletje dat
kwalitatief ongeveer aan de normen beantwoordt en dan zetten ze er een drol als
"Paid Love" op. Een refreintje, een zangeresje en een abominabele song
zijn het gevolg. Als er ooit een slag in het water geweest is, is het wel deze "Paid Love". Op de flipside trachten ze het gedane euvel recht te trekken met een rocker in het
West-Vloamsch, maar profileren zich dusdoende als een 25ste rangs Normaal en wie zit dààr nou om te roepen. Ik niét ! Prul dus !
THE BOOZE AND THE CHICKS
BACKSTAGE #81 (BEL) - September 1989
The Dirty Scums laten hun derde product op Vlaanderen los. Da's normaal genoeg
voor een regeringscrisis, maar die hebben het momenteel te druk met het opdelen
in regeringen, departementen, gewesten, raden en executieven. Geen
regeringscrisis dus, en dat zal de street-credibility van de Scums geen goed
doen. Net zomin als de volgende bespreking. "I wanna see the Ramones"
opent deze "The Booze and the Chicks" en daarmee is veel gezegd. De
Scums lonken zwaar naar deze New Yorkse peetvaders en trachten eindelijk songs
te schrijven in plaats van ongenuanceerd te rammen. En laat ons eerlijk zijn: de
songs rammelen nog altijd aan alle kanten, het nivo van de lyrics is nog steeds
bedroevend laag, maar hier en daar bespeuren we humor in de nummers. En als dat
geen vooruitgang is. Als ze verder gaan met zichzelf zo te relativeren worden
The Dirty Scums misschien nog ooit een goeie groep. Al staan ze aan de top van
de Belgische hardcore-sien. En al kunnen - godbetert - sommige songs mij een
weinig bekoren. Ik denk dat ik te jong aan het worden ben. DH