PRESS - HET NIEUWSBLAD

THE BOOZE AND THE CHICKS

HET NIEUWSBLAD (BEL) - 04/09/1989

Punk is al langer dan tien jaar dood en gerecycleerd, rap nam de vlaggestok over. Alle punkbeesten zijn allang getemd, denk je dan, tot je in een rokerige kroeg The Dirty Scums hoort: rauw, ongecomplexeerd en bol van wrange humor. Acht jaar geleden opgezet in de nagalm van de punkexplosie is deze groep uit Tielt zowat de enige overlevende van de indertijd actieve Vlaamse scène. The Dirty Scums, die zich enkele jaren geleden in de kijker werkten met een niet zo lovend liedje aan het adres van premier Martens, hebben nu zelfs een derde elpee uit. "The Booze and the Chicks" is één woelige cocktail rock'n'roll met tal van muzikale verwijzingen, tonnen humor en een kameraadschappelijke schouderklop aan het adres van de Amerikaanse punkers the Ramones.

"The Booze and the Chicks" opent met een ode aan the Ramones. "I wanna see the Ramones" klauwt razend om zich heen als een volbloedsong van dat voorbeeld uit New York, de andere songs zijn even rechttoe-rechtaan, ruwe houtskoolschetsen met een minimum aan akkoorden en een dreigend gemene stem die de agressieve teksten meer spuwt dan zingt. Opvallend is dat het politieke engagement van de eerste twee elpees "Dirty Songs" en "Full Speed Ahead !" op de nieuwe plaat nauwelijks aanwezig is. Enkel in "Destroyed World", een song over milieuproblemen, bewandelt het trio nog eens het vertrouwde pad. De andere songs gaan over liefdes en liefdesverdriet, afgunst en wrok, boemelen en on the road zijn. Eén nummer begint, Monty Python achterna, met door tonggeklak nagebootste paardestappen, en heet "Clint Eastwood is a real Cowboy", een met rock'n'rollgitaren versierde liedjesversie van Lucky Luke goes bananas.

"Dat er dit keer bijna geen politieke songs op staan, is eerder toeval", vertelt Dirty Pik, gitarist-zanger, tijdens een even rommelig als ontspannen gesprek. "Voor de elpee hadden we meer dan twintig songs geschreven en daaruit hebben we'r twaalf geselecteerd. Toevallig waren het op één na, a-politieke liedjes. Bij het overige materiaal zaten veel songs zoals je die van ons gewoon bent. Maar we selecteren op basis van de muziek. De liedjes die niet op de elpee staan, willen we later op een cassette uitbrengen. Maar geef toe, de afwisseling is plezant, de teksten zijn een neerslag van uren zeveren na repetities. Af en toe heb je dan een leuk idee en schrijf je dat op. Je moet er dus zeker geen concept achter zoeken." "Eén van de redenen waarom we ook songs zonder politieke inhoud zijn gaan schrijven, was dat de mensen die onze teksten echt beluisteren, de boodschap toch al lang kennen", vertelt bassist Dirty Jenz. "Het is uitgerekend vanuit die eigen kring, vanuit onze eigen scène, dat we commentaar verwachten. Persoonlijk denk ik dat onze lichte koerswijziging een goeie zaak was voor de groep. Als je enkel over politieke of aanverwante onderwerpen schrijft, komt er een moment waarop je het allemaal wel eens hebt gehad, waarop je alles wat je op de lever ligt, al eens hebt gezegd. Dan zit er geen spanning, geen uitdaging meer in, op zo'n momenten splitten groepen. Ons aanpassingsvermogen is voor de levensduurte van de groep een goeie zaak. Humor en zelfrelativering, dat zijn sleutelementen."

Al die zelfrelativering ten spijt, staan er op "The Booze and the Chicks" statements waarmee de groep zich duidelijk profileert en muzikaal stelling neemt, méér dan je op de derde elpee van een groep verwacht. "Zo'n duidelijke situering is nu misschien nog belangrijker dan vroeger", stelt drummer Dirty Zjantie. "Je hebt het nu over de song "Against the Norm". Zo'n song was niet nodig in een tijd dat veel muziek, in casu punk en aanverwanten, tegen de norm was. Nu blijkt dat punk, hardcore en metal op hun beurt normen geworden zijn en daartegen verzetten we ons. We hebben niets tegen metalinvloeden, maar ze mogen in onze songs geen norm worden, geen enkele muziekstijl mag uitgesloten worden, geen enkele mag bepalend zijn. We deden nooit mee aan trends en we gaan daar nu ook niet mee beginnen." En van invloeden gesproken, in vergelijking met de vorige platen klinkt "The Booze and the Chicks" gevarieerder. "Dat vinden we zelf ook", verduidelijkt Dirty Pik. "Dat heeft niet enkel met onze evolutie als muzikant, maar ook met die als muziekliefhebber te maken. We luisteren nu naar veel meer verschillende muziekstijlen dan vroeger. Led Zeppelin en The Beatles, Sex Pistols en Clash en Louis Neefs staan nu broederlijk naast elkaar in het platenrek. Dat heeftb allemaal zijn invloed, maar het blijft natuurlijk wel Dirty Scums-muziek. Neen, als muzikant technisch beter worden is bij ons geen streven, het gebeurt gewoon omdat je'r al die jaren mee bezig bent. Eigenlijk was het best dat we in het begin niet zo goed konden spelen, op die manier leerden we dat de essentie van een song het belangrijkste was, een criterium dat we nog steeds aanhouden."

The Dirty Scums maken deel uit van een Europees alternatief rockcircuit dat functioneert via kleine clubs en fanzines, eigen goedkoop uitgegeven tijdschriftjes. Toch geeft de groep voor het eerst de distributie van de elpee uit handen. "We willen ons meer toeleggen op promotie en live-optredens", zegt de groep. "En we hebben ons eigen fanzine (waarin The Dirty Scums ook alle namen en adressen publiceren van mensen die hen nog geld moeten, van journalisten die afgenomen interviews nooit publiceerden, enz.). De helft van de platen wordt in het buitenland verkocht, tot in het Oostblok toe. We denken dat we mede door de continuïteit die er in de drie elpees zit, toegankelijker zijn geworden, dat we een breder publiek kunnen aanspreken. We willen binnenkort ook drie nieuwe cassettes uitbrengen. Een cassette voor ons achtjarig bestaan, een cassette met nummers van vóór 1985 en een politieke cassette waarop ook een tiental Sham 69-covers op zullen staan. Onze uiteindelijke betrachting ? Beter worden dan the Ramones natuurlijk. En beroemder en rijker." DTG

SANTA CLAUZ HAS COME !

HET NIEUWSBLAD (BEL)

Santa Clauz schenkt portie punkrock

The Dirty Scums heben voor de feestdagen een geschenkje klaargestoomd. Nauwelijks elf maanden na de full-CD "The Pils Sessions/Setting new Standards to Stupidity" gooien ze een kerstschijf in de rekken. "Santa Clauz has come !" bevat zes helse punkrocktracks en die gaan onvermijdelijk over meisjes, liefde en bier.

Santa Clauz has come

Dirty Pik, Dirty Jenz, Dirty Zjantie en Mental Keez zijn toe aan het elfde product in een bijna zestienjarige carrière. "Sedert we met z'n vieren ageren, kunnen we een voller klankenspectrum presenteren", weet pionier Dirty Pik. "Samen met Dirty Jenz tracht ik almaar betere songs te creëren. De eerste kritieken op de mini-CD lopen binnen en sommigen uiten hun verbazing over het vleugje punkpop dat doorschemert. Let wel, het ritme blijft duizelingwekkend hoog. De nummers kan je perfect catalogeren onder de noemer punkrock." Wekelijks repeteren ze in hun stalletje, achter een afgelegen woonhuis in Schuiferskapelle. "In de voorbije zomer hadden we alweer meer dan twintig nummers bijeen. We selecteerden er eerst twaalf uit en hielden er tenslotte zes over. Die gingen we opnemen bij Studio Aaltrack in Gent en dat is niet niks. Fernand Buyls zwaait daar de plak en kreeg er dEUS, the Romans, Red Rooster en Gorki over de vloer." Toeval of niet, maar in zes hoofdstukken raast de luisteraar met The Dirty Scums door een treurig kerstverhaal. "We zorgden ervoor dat Jenz en ik om de beurt zongen. Voorts speelde de lengte van de nummers een rol in de volgorde. Eigenlijk hebben we pas achteraf vastgesteld dat er een story aan vastzat. Van een concept-CD is zeker geen sprake.

Belgian Beer

"Het begint met de komst van Santa Clauz. Als cadeau heeft die een meisje, a pretty bad girl, en een heuse slaapkamer mee", lacht Dirty Pik. "Met haar beleeft de verteller wilde liefdesnachten. Dan komt de ontnuchtering. De dirty girl is ervandoor en de ik-figuur voelt zich bedrogen. In "Nothin' I can do" tracht hij haar tevergeefs terug te winnen. Hij zoekt troost in grote hoeveelheden "Belgian Beer". Met de laatste track drukt hij zijn eenzaamheid uit: hij zoekt naar een vriend om mee te praten of naar een meisje om van te houden. En als dat niet lukt, is het resultaat bij voorbaat gekend: Goin' crazy, I'm loosin' my mind"." Op de cover toont Vic Vega hoe de "kerstpunkman" en zijn "renbierdier" ontzettend veel lol aan de hele affaire beleven. Dat zou tevens gelden voor The Dirty Scums, mochten ze hun waar live kwijt kunnen. Nu beperken de activiteiten zich tot het afdweilen van winkels en het aanschrijven van muziekbladen om de duizend CD's aan de man te brengen. "Zou het dan toch waar zijn dat organisatoren en promotoren West-Vlaanderen links laten liggen ?", vragen de Scums zich af. Sedert september liepen alvast geen boekingen meer binnen en dat weegt op het gemoed. Het kwartet snakt naar het podium, want dat betekent telkens weer feestje bouwen.

ART

PROUD TO BE A PUNK/SOMETHIN' ELSE

HET NIEUWSBLAD (BEL) - 08/10/1999

The Dirty Scums, drie fiere punkers

"Proud to be a Punk/Somethin' Else", zo luidt de dubbele titel van de nieuwste CD van de punkrockformatie The Dirty Scums. Het album, dat in de Herdersemse Studio Hype werd geregistreerd, bevat 21 nummers. Grotendeels zijn het pure drie-akkoordenpunknummers. Marino Punk haalden de Scums in huis als gastaccordeonist.

The Dirty Scums maken sedert 1981 de punkpodia onveilig. "Sinds 1981 hebben we iets met het getal drie", lacht Dirty Zjantie. "We zijn met z'n drieën en we spelen in drie groepen. We hebben drie singles, drie elpee's, drie cassettes en drie CD's in de rekken gebracht. Maar we drinken wel meer dan drie pinten." Van het oorspronkelijke kwartet is enkel zanger-gitarist Dirty Pik overgebleven. Twee jaar nadat de eerste generatie van de groep bijna helemaal verdwenen was, vulde drummer Zjantie de leemte die de vorige drummer, Daniël, had achtergelaten. Bassist Dirty Keez meldde zich in 1994 bij het illustere gezelschap. Repeteren doet de groep nog altijd in dezelfde schapenstal aan de Kapelleweg 10.

"De eigenheid van The Dirty Scums ? Onze eerlijkheid tegenover het genre. Wij blijven trouw aan de old school. Let op, we zijn geen tegenstanders van new school, integendeel. Maar Janez Detd. bijvoorbeeld, die je op Tilt '99 kan horen, klinkt ons iets te gepolijst, iets te braaf en te melodieus. Op onze vorige CD gingen we ook even een toegankelijker toer op. Nu zijn we back to the roots met drie-akkoordenpunk en snijdende gitaren. De zestien nummers van "Proud to be a Punk" werden geschreven door Dirty Pik, al nam Dirty Keez de helft van het Spaghetti-nummer voor zijn rekening."

Twee dagen duurden de opnames in Herdersem. Technicus van dienst was de gitarist van La Muerte, een groep die in de jaren tachtig furore maakte en toen ook op een festivalletje in Tielt kwam optreden. Maar hun drummer gaf verstek en Dirty Zjantie mocht tot zijn groot jolijt inspringen. De teksten blijken staaltjes van decadente poëzie over meisjes, "Blond and French", en drank, al duikt af en toe een ernstiger onderwerp op. Oorlog of de drugsproblematiek ("Nothin' of that") zijn onderwerpen van dat kaliber.

"Het tweede deel van de plaat heet "Somethin' Else" en biedt ook helemaal wat anders. Het gaat hier over vijf uitgesponnen rocknummers, die we nog in onze vorige bezetting, dus nog met gitarist Dirty Jenz erbij, hebben opgenomen. Je gelooft je oren niet, maar toch zijn het The Dirty Scums."

De interesse voor alweer 65 minuten punkplezier is vrij groot. "We hebben een vaste kern van punkliefhebbers, maar als we zien wie er allemaal stond te luisteren op de Dag van de Kijker, dan is er ook bij een breder publiek belangstelling. Van onze vorige full-CD verkochten we er 440, nu rekenen we op hetzelfde succes."

ART