PRESS               

R.A.M.O.N.E.S. (Rockin' Asskickers Makin' One Noisy Entertainin' Sound)

De Weekbode
De Streekkrant
KW-Magazine
Aardschok
RifRaf

DE WEEKBODE (BEL) - 06/07/2002

Nieuw luidruchtig product uit de Dirty Scums-stal: ode aan Ramones

R.A.M.O.N.E.S. is eerlijk

R.A.M.O.N.E.S., de nieuwe CD van de Kapelse punkformatie The Dirty Scums, gaat in première op zaterdag 7 september in Club '77. Twintig vieze jaren vieren Dirty Pik, Dirty Zjantie en Dirty Keez met een schijf waarop 23 gloednieuwe nummers zijn gebrand.

R.A.M.O.N.E.S. is het vijftiende product op het Dirty Records-label, verwijst naar Rockin' Asskickers Makin' One Noisy Entertainin' Sound en geldt tegelijk als tribute aan Ramones, de gevierde New Yorkse punkband, meermaals met brille gecoverd door de Scums.

Twintig jaar The Dirty Scums. Twinty bottles of beer on the wall ? Niets van, The Dirty Scums staken de handen uit de mouwloze punkvest, gingen vooruit en zagen niet om. Waar andere oude hanenkammen een compilatiealbum uitbrengen en verder leven op vervaarlijke posters met bestemming tienerkamermuren, pakken The Dirty Scums uit met 23 nieuwe songs van het kaliber "Klets, in je gezicht", met een wervelwind van drie akkoorden en een drumcontinium op speed. Punk, de betrouwbare oplossing voor wie veel lawaai wil maken, maar niet zuiver op de noot of binnen de maatstrepen mikt of kan mikken.

R.A.M.O.N.E.S. werd opgenomen in slechts drie dagen. Absoluut geen tijd voor gefoefel dus. "Een verademing in de geprefabriceerde muziekwereld van vandaag", zo omschrijft het trio de nieuwe release, die slechts 45 minuten van uw tijd neemt. De Scums-stijl is een hypersnelle variant op '77-punk met bekbare melodieuze refreinen, recht uit een ritmische hellekrocht.

De eerlijke sound van The Dirty Scums houdt stand dankzij hun DIY-opvatting (do it yourself, of wat je zelf doet, doe je altijd beter). De Scums zweren bij kleinschaligheid en alles is van de eigen hand, niet alleen de muziek, maar ook de hoes, het tekstboekje, publiciteit en distributie. Dit keer geen cartoon als CD-cover, maar een foto van drie sympathieke Scums, op een motor te midden van de brousse. Bij Dirty Zjantie is zelfs een tanden ontblotende glimlach te zien, hoogst ongebruikelijk op een punkhoes, maar het is eens iets anders.

De teksten zijn meer achtenswaardig dan we van de Scums gewoon zijn. De songs handelen ondermeer over de dood van een grootmoeder (So sad today), de Belgische dioxinecrisis (Your ass) en de zorg voor het milieu (Care 'bout nature). Toch, met nummers als "The G-spot" en "Show me your tits" is het vunzige hek weer van de dam. Op die manier dreigt de CD nooit te zwaar op de hand te worden, of op het gemoed. Punk is en blijft nog altijd fun, zo leert elke punkband het ons toch.

EC

DE STREEKKRANT (BEL) - 12/09/2002

R.A.M.O.N.E.S. Zo heet de nieuwe CD van The Dirty Scums, het trio uit Schuiferskapelle dat al 20 jaar trouw zweert aan de punkmuziek. Het metalen schijfje telt 26 hoofdzakelijk nieuwe nummers en duurt zowat een uurtje. De jubileumcd is een eerbetoon aan de legendarische punkrockers van de Ramones, Joey en Dee Dee. MLT

KW-MAGAZINE (BEL) - 13/09/2002

The Dirty Scums eren "R.A.M.O.N.E.S." op nieuwe full-CD

Er zijn nog zekerheden in het leven: ook op hun nieuwe full-cd "R.A.M.O.N.E.S." ("Rockin' Asskickers Makin' One Noisy Entertainin' Sound") doen The Dirty Scums niet moeilijk: one-two-three-four en met de blik op oneindig, zoals The Ramones hen jarenlang de weg wezen. Tekstueel zit het verhaal genuanceerder in elkaar: titels als "The G-spot" en "Show me your tits" laten weinig aan de verbeelding over, maar daar staan ernstige songs tegenover, die handelen over onderdrukte volkeren en bezette gebieden ("Freedom" en "Tibet"), de bekommernis om het milieu ("Care 'bout nature") en, euh, de dioxinecrisis ("Your ass"). Nog een geluk dat de overstromingen in Midden-Europa zich nà de opnames voltrokken of de Kapelse punkgroep had een tribute voor de geplaagde verzekeringsmaatschappijen opgenomen !

Dirty Pik, alias Bart D'ooghe (zanger - gitarist - tekstschrijver): "Onze vorige CD had 2 gezichten: er stonden korte nummers op, maar ook langere, onze manier van experimenteren. Deze keer zijn we teruggekeerd naar datgene waar we goed in blijven: puntige songs maken, die full speed vooruit gaan."

Twee jaar geleden eerden jullie Crass, nu doopten jullie het album zelfs R.A.M.O.N.E.S., naar het gelijknamige Motörhead-anthem.

Dirty Pik: "Het voorbije jaar hebben wij, die-hard fans, zowel de dood van Joey als Dee Dee te verwerken gekregen. We vonden dat we iets moesten doen om dat te gedenken. Op onze nieuwe plaat razen we er in drie kwartier 23 songs door, helemaal in de geest van The Ramones. Toch hebben we niet gekozen voor covers: op die ene interpretatie na gaat het allemaal om eigen repertoire. We zijn ook trots dat we drie bonustracks op de full-cd hebben kunnen plaatsen, die onze roots blootleggen. Bij wijze van verjaardagsgeschenk geven we onze fans inzage in ons muzikaal verleden. Dus: voor we met z'n drieën in The Dirty Scums stapten. Ikzelf heb nog deel uitgemaakt van Machine Head, Zjantie speelde ooit in Up To Date - waar trouwens ook Marcel Trioen van wijlen Red Rooster in zat - en Keez was nog betrokken bij Get Stuffed. Eigenaardig genoeg was enkel deze laatste band een punkgroep. Beide andere groepen drukten zich in het idioom van melodieuze hardrockbands uit."

Op jullie vorige langspeler "Game Over: Insert New Coin" kwamen titels voor als "Boycott McDonalds", "Save the Whales" en "Animal Rights". Nu gaat het van "No Peace in Tibet" tot "So sad today", over de dood van een grootmoeder. Zoals je onderwijzers ongetwijfeld wilden doordrukken: D'ooghe, ge moet nu serieus zijn !

Dirty Pik: "Het wereldje van The Dirty Scums raakte langzamerhand overbevolkt met mooie deernes en pronte dames met weelderige boezems. (lacht) Neen, er zit geen strategie achter. Plots waren die teksten over die serieuze onderwerpen er en we vonden dat ze niet misstonden op onze plaat. Panikeer niet, vriend, we still like pussy."

Stefaan Van Volcem

AARDSCHOK #12 (NLD) - December 2002

Je hebt van die bands die zich geen reet aantrekken van hetgeen een ander over ze denkt. Al twintig jaar maakt TDS ouderwetse punkrock die in al die jaren nooit veranderd is. Ditmaal 23 nieuwe songs en nog wat bonusmateriaal van oude bands waarin de mannen ooit gespeeld hebben. Door een deel van de Belgische punkscène worden deze mannen niet serieus genomen, de andere helft respecteert de band, omdat ze het al jaren volhouden. Muzikaal nog steeds in het genre van bands als GBH, The Exploited en Broken Bones, maar ook wel wat meer mid-tempo songs dan vroeger. Ze zullen nooit de prijs halen van beste punkband van België, maar de inzet en het eigen geloof in de band, zelfs na al die jaren, verdienen ook mijn respect.

Onno Cro-Mag

RIFRAF #141 (BEL) - December 2002

Het moet '85 geweest zijn, toen de debuutplaat "Dirty Songs" verscheen, en we uit volle borst meebrulden met ware punkklassiekers als "Martens, jij ouwe rukker", " We hate cops" en uiteraard "I love you". Zeventien jaar later is er politiek misschien heel wat veranderd, maar niet op plaat nummer 15 van The Scums. Nog altijd even lomp en lelijk, spelen kunnen ze nog altijd niet, laat staan zingen. En hun teksten zijn ook nog altijd om te huilen ... van het lachen, zo slecht. In een poging hun politiek correct gehalte wat op te krikken, schrijven ze al eens over een onrechtje in de wereld, maar het merendeel gaat nog altijd over bier, tieten, feesten en - zoals de titel suggereert - ook over andere punkgroepen. Hoe houden ze het godverdomme vol ! Hun leven moet al bijna even saai zijn als dat van de kantoorklerk, die in grijze stofjas, met aktetas gevuld met brooddoos en thermosfles, al twintig jaar elke dag naar hetzelfde bureau slentert. Wil iemand hen vertellen dat punk ook dood is, waarschijnlijk weten ze het nog niet. boo dankt u.