Het was al een goeie maand geleden dat er nog een volledige uitgave van The Thirsty Scene Tour had plaatsgevonden, herinner U het forfait van Mise*en*Scene in Koksijde. Intussen waren er ook alweer vier andere optredens van ons overheen gegaan, zodat het inderdaad tijd werd voor nog eens een gezamenlijk optreden met onze tourgenoten. Het was ook alweer het tiende podium dat we zouden beklimmen na de hete en vooral dorstige zomer van dit jaar. Wanneer ik de voorbije weken de website van het jeugdhuis even raadpleegde, kwam ik steeds terecht op de site van één of andere bouwfirma, strange ... De week zelf echter waren er affiches te zien van de twee komende optredens: dit van o.a. uw dienaars en het tweede met o.a. the Heartaches. Een blik in de concertkalender van Humo leerde ons verder dat het wel het weekend van de oudere punkbands zou worden: Red Zebra in Roeselare, the Kids en W.R.3 in Liedekerke, wijzelf in Ham, Funeral Dress in Steenokkerzeel, en Capital Scum in Scherpenheuvel. Bovendien was er nog een punkfestival in Lebbeke met o.a. Discipline en the Agitators.

Ham is niet bij de deur en we reden er ondanx het vlotte (maar behoorlijk drukke) verkeer op de autostrade toch twee uren over. We dachten dat we in de provincie Antwerpen zouden spelen, maar Ham is net het eerste dorp van Limburg wanneer je de autostrade Antwerpen-Hasselt neemt. Dankzij het plannetje dat organisator John voor ons had gemaakt, vonden we heel snel het jeugdhuis. Het was een groot gebouw dat voornamelijk uit één ruimte bestaat, waarvan de helft ingenomen werd als caféruimte en de andere helft dienst kon doen voor activiteiten. Deze tweede helft was naast de caféruimte maar was er niet van afgescheiden en was zelfs aan twee zijden voorzien van een podium, zodat we maar hoefden te kiezen. Er hingen veel concertaffiches aan muren en ramen, er was zelfs een bord voorzien waarop de komende optredens werden aangekondigd. Daarop had een grapjas er The Titty Scum Tour van gemaakt ! Ja, deze lokatie zag er goed uit en het beloofde een muziekminnend publiek te worden.

Terwijl we alles aan het opstellen waren, arriveerden ook de mannen van M*e*S, vergezeld van enkele B-Teamers. Qrizz had geen gitaarversterker bij, maar wel zijn nieuwe Pod. Dit is een uit de kluiten gewassen effectenpedaal die rechtstreeks op de P.A. wordt aangesloten. In tegenstelling tot zijn draadloos systeem van een tijdje terug, werkte dit prima. Gedaan met versjouwen van gitaarversterker en gitaarbox voor Qrizz (op voorwaarde natuurlijk dat iemand anders een P.A. versjouwt). DJ, de technieker van onze laatste twee CD's (en gitarist van La Muerte) had hetzelfde ook gebruikt voor een extra gitaarkanaal tijdens onze laatste opnamesessies. Ik stond versteld dat je het ook live op deze manier kon gebruiken. Zeer handig, maar ikzelf heb live toch graag een gitaarbox achter mij staan blazen.

John had voor elk van ons een shoarma-portie met frietjes besteld om U tegen te zeggen. Dit smaakte heel lekker, maar slechts twee personen konden hun portie volledig meester: Keez uiteraard en jawel, ikzelf ook. We bekeken ook nog eens samen met M*e*S de plannen voor de nabije toekomst, want het weekend erop zou in Veurne de al of niet voorlopig laatste uitgave van The Thirsty Scene Tour plaatsvinden. Het is evenwel mogelijk dat er nog een Westvlaamse uitgave uit de bus komt vallen. Als echt slot zouden we echter nog samen de allerlaatste uitgave willen organiseren, ergens op de grens tussen West- en Oostvlaanderen, en ergens tussen januari en februari in. Alhoewel, Keez kwam ook nog met een idee op de proppen, maar later meer daarover.

Er was al behoorlijk wat volk in het zaakje toen M*e*S aftrapte. Het geluid was prima. Er waren wat covers weggevallen ten voordele van nieuwe nummers en zoals ik reeds eerder aanhaalde, die zijn absoluut te doen. Ze speelden ook een cover van the Ramones (I wanna live) en die klinkt verdomd goed. Wel bleef het overgrote deel van het publiek in het deel voor de toog hangen en niet in het deel voor het podium. Zo bekeken ze de groep van opzij en konden ze niet genieten van de goede klank. Jammer, maar misschien moesten ze nog in vorm komen. Na het optreden bleven the M*e*S'ers nog een hele tijd rondhangen in het café, en konden bij het publiek toch op heel wat goeie reaxies rekenen.

Even overwogen we alles op het podium te draaien richting publiek, maar toen zeiden we dat dit toch niet de bedoeling kon zijn. Het is toch wel het publiek dat naar een band komt kijken en niet omgekeerd. Wel, in dit jeugdhuis bleek dit toch niet zo te zijn. We speelden voortreffelijk, maar de meesten bleven voor de toog hangen, wat ik ook probeerde om hen voor het podium te brengen. Ik gaf het dan maar op en zo speelden we onze set verder, die we regelmatig onderbraken om wat te drinken of ook om een gebroken snaar te vervangen.  Toen ik van het podium kwam, was ik echt ontgoocheld: zo'n onsympathiek en lui publiek !

We spraken af dat we niet met The Thirsty Scums zouden starten vooraleer we er naar gevraagd werden en zo begonnen we dan maar pinten te drinken. We maakten eveneens kennis met wat plaatselijke schoonheden. De muziek was vrij goed. Het jeugdhuis, waarvan de infrastructuur zeker OK was, zou volgend jaar worden afgebroken om er een nieuw voor in de plaats te bouwen. We hebben nu al in veel nieuw opgetrokken jeugdhuizen gespeeld, maar zo verdwijnen wel een beetje de authentieke plaatsen. Het publiek bleek toch niet zo onsympathiek te zijn als ik me tijdens het optreden had voorgesteld, en zelf kriebelde het ook om weer terug te spelen. Het bleek hier trouwens de gewoonte te zijn dat het publiek voor de toog bleef wanneer er ernaast een groep stond te spelen ! Alhoewel er niemand vroeg wanneer we terug zouden starten, gingen we dan toch opnieuw maar richting podium en draaiden we den boel toch een klein beetje om, richting publiek.

Deze keer lustten ze er wel pap van, en naarmate de set vorderde, steeg de ambiance. Er kwamen zelfs mensen voor het podium staan, maar nu bekeken dié ons van opzij. Ik weet niet of het het bier was bij de mensen of de charme van de Ramones-songs, maar dit maakte mijn ontgoocheling van het optreden ervoor wel goed. Er werd uitbundig naar bisnummers gevraagd die we dan ook gul speelden. Tijdens die bissen kwam ik plots met een platte batterij te zitten van mijn draadloze apparatuur. Snel een nieuwe erin geplaatst, maar die was net iets te klein zodat er geen contact werd gemaakt. Dan maar de batterij uit het stembakje gehaald, maar dat was van hetzelfde. Nog ne keer de nieuwe batterij geprobeerd, met hetzelfde resultaat. Ik kwam behoorlijk nerveus, maar dan heb ik maar een kabel genomen en op de oude manier verdergespeeld. Het was één uur toen we het laatste nummer beëindigden. Ieder van ons had gans het optreden voortreffelijk gespeeld, en we kregen nadien heel wat complimenten.

Toen we ons materiaal terug aan het opruimen waren, daalde het niveau van de café-muziek beneden alle peil: techno of hoe je ook het wilde noemen. We maakten verder kennis met de plaatselijke jeugd en dronken nogal wat bier. Ik had nog een woordje met organisator John willen klappen maar die was al naar huis. Iemand trakteerde ons op Grimbergen Dubbel, een bier dat we dan maar voor de rest van de avond dronken, er kwam een andere DJ achter de draaitafel te staan, de meisjes zagen er verschrikkelijk mooi en goed uit (kan je checken op de Pictures-sexy, afdeling Girlz), zodat we nog lang bleven nakaarten.

Het was na 7 uur toen we in Schuiferskapelle, en nog steeds smoorverliefd op Bieke en Sigrid, terug aan het uitladen van de camionette begonnen. Als ik me goed herinner moest Keez om 9 uur opstaan voor zijn zondagse volleybalcompetitie ...

Dirty Pik