PRESS               

1995

Eigen Persbericht
De Weekbode/KW Magazine
De Streekkrant

Eigen Persbericht: The 2nd Tournée Générale

Na de eerste Tournée Générale uit 1993 staan THE DIRTY SCUMS terug droog en willen in 1995 nog eens de boer(in) op voor een tweede Tournée Générale. Daarbij kunnen ze beslist uw jeugdhuis van dienst zijn.

U heeft het waarschijnlijk reeds aan uw oudere broer of zus of aan uw ouders gemerkt: Ie nouveau punk, versie 1995, est arrivé ! Ongetwijfeld zijn de jongeren bij U daar laaiend enthousiast over, en terecht. Echter, zoveel is zeker dat U geen enkele van die Amerikaanse bands voor een optreden zou kunnen strikken. Natuurlijk heeft U zich al rot gezocht naar een andere band om de plaatselijke jeugd van dienst te kunnen zijn. Wel, wees opgelucht, U hoeft helemaal geen band uit de Far West te halen, België biedt U namelijk THE DIRTY SCUMS ! Van de weIlicht honderden Belgische bands die, laat ons zeggen tussen het ontstaan van the Kids en het heengaan van Zyklome A punk in het vaandel droegen, schijnt er slechts één de geschiedenis te hebben overleefd: inderdaad, THE DIRTY SCUMS. Hun muziek doorstaat trouwens nog steeds (en nu meer dan ooit) de tand des tijds. Het zou evenwel deontologisch niet geheel correct zijn te schrijven dat THE DIRTY SCUMS momenteel het énige Belgische antwoord op deze rage zijn (gelukkig zijn er nog enkele jongere geestesgenoten), doch met enige chauvinistische trots mag zeker gezegd en geschreven worden dat THE DIRTY SCUMS wel Belgiës oudste nog steeds actieve punkrockband zijn. En volgens mensen die het kunnen weten zelfs één van de oudste nog actieve in West-Europa. In het onwezenlijk geval echter dat je de naam THE DIRTY SCUMS hierbij voor de eerste maal zou vernoemd zien, zijn we mits een tournée générale als uiting van spijtbetoon tot voIledige vergeving bereid, doch het zou werkelijk onvergeeflijk zijn deze unieke kans op een spetterend optreden links te laten liggen.

THE DIRTY SCUMS spelen hun energieke en onbevangen punkrock reeds sinds 1981, spelen met dezelfde drie mensen sinds 1983, en hebben er sinds 1994 zelfs nog een vierde man bij. THE DIRTY SCUMS zijn dus niet enkel reeds al die jaren trouw aan elkaar, maar zijn reeds veertien jaar trouw aan hun muzikale punkroots. Dit is pure en eerlijke liefde voor de muziek ! Dit is geen meeheulen met een rage, geen haastig gefabriceerd groepje dat mee op de succestrein wil springen, zelfs geen (terwille van de hoop op poen) heropgerichte band: nee, THE DIRTY SCUMS zijn idealisten van het eerste uur ! Daarenboven hebben ze een discografie waar menige Amerikaanse punkgroep zelfs nog niet aan toe is: van de drie reeds verschenen LP's zijn de eerste twee voor muziekliefhebbers reeds begerenswaardige collector's items, de drie singles zijn dit eveneens en worden bovendien in het milieu tot Belgische klassiekers van het genre gerekend.

U beseft dat het geslaagd huwelijk van THE DIRTY SCUMS enkel mogelijk is d(r)ankzij een serieuze portie humor en zelfrelativering. Inderdaad, humor is alomtegenwoordig op hun excursies: THE DIRTY SCUMS zullen nog nooit zo gelachen hebben als in uw jeugdhuis. Daarenboven kunnen we U uit ervaring mededelen dat uw bierverkoop die dag éclatante vormen zal aannemen. En als U uw platencollectie wat heeft uitgebreid met materiaal van THE DIRTY SCUMS, zullen de jongeren bij het lezen van de songteksten hier en daar zelfs nog van een portie sociaal engagement kunnen proeven, terwijl ze op zijn minst een voorbeeld kunnen nemen aan de verdraagzaamheid en het doorzettingsvermogen van de leden van deze band.

Gezien Minister Van den Brande zo'n oen is, heeft hij THE DIRTY SCUMS nog steeds niet de titel Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen gegeven. Wel kunnen we vermelden dat THE DIRTY SCUMS lid zijn van de Orde van de Objectieve Bierproevers. Gezondheid !

DE WEEKBODE/KW MAGAZINE (BEL) - 24/02/1995

Bij het massale succes van Belgian Asociality zouden we hen bijna over het hoofd zien: The Dirty Scums, Tielts finest, die al bijna vijftien jaar de idealen van de punk verspreiden.

The Dirty Scums werden in december 1981 opgericht door zanger/gitarist Bart D'ooghe (34 - artiestennaam: Pik - "Je moet er niks achter zoeken, op school noemde men mij reeds zo".) "In volle postpunkperiode", herinnert D'ooghe zich. "Maar het duurde een tijdje voor ik m'n weg binnen die punkscène vond. In '77 was het nochtans liefde op het eerste zicht: ik was zestien en het punkvirus had mij stevig te pakken. Vooral de doe-het-zelf mentaliteit van de punk sprak mij sterk aan. Rock was in het midden van de jaren '70 teveel een industrietak geworden, een geprefabriceerd ding waar elke spontaniteit uit weggetrokken was. Punk wou daar van af. Met weinig complexe muziek en directe teksten maakte men tabula rasa en stelde men zich maatschappelijk zeer duidelijk op: men was tegen racisme en fascisme." Tijdens de dertien jaar die The Dirty Scums inmiddels in het undergroundcircuit rondtoeren, brachten ze drie elpees (!) uit en enkele singles, waarvan er twee de status van cultklassieker wisten te veroveren: "Martens, jij ouwe rukker" en "Rit'n zat te skit'n bacht'n d'hoage". "Wij hebben eigenlijk altijd de tijdsgeest tegen ons gehad. Toen wij begin jaren '80 punk begonnen te spelen, was de storm die dat muziekgenre eind jaren '70 veroorzaakte, gaan liggen: hardcore was de nieuwe mode. Onze eerste elpee "Dirty Songs" die in 1985 werd uitgebracht, hinkte dan ook hopeloos achterop. iets wat ook het geval was voor de opvolger "Full Speed Ahead !", die twee jaar later uitkwam: daarop knoopten we met de hardcore aan, maar de hardcorescène zelf was dan alweer een tijdje uitgerookt: speedmetal was voor velen het nieuwe speeltje. Marketinggewijs heeft The Dirty Scums dus altijd een volkomen foute koers gevaren, maar dat zal ons worst wezen. We doen tenminste nog voort en veel van die hardcore- en speedmetalgroepen die ooit erg en vogue waren, zijn allang opgedoekt en vergeten. We hebben altijd die muziek gespeeld waar we ons goed bij voelden, en dat is wellicht de reden waarom we nu nog bestaan", aldus D'ooghe. "Hoewel ik inmiddels volledig in deze maatschappij geïntegreerd ben - ik werk en heb een gezin -, blijf ik er dezelfde ingesteldheid als in de beginjaren op nahouden. Ik blijf gekant tegen elke vorm van racisme en fascisme, maar ben sommige zaken door de jaren heen toch iets genuanceerder gaan zien. We praten nu minder in slogans dan vroeger. Je kan ook niet blijven songs tegen de flikken schrijven", aldus D'ooghe. In het spoor van Amerikaanse groepen als Green day en Offspring drong onlangs ook Belgian Asociality in de mainstream binnen. "Ik gun het hen, maar had toch liever gehad dat het voor ons was weggelegd", grapt D'ooghe. "Neen, ik vind het zeer positief dat groepen met een hardcore- en punkachtergrond een breder publiek bereiken. Als er een major bereid zou zijn om in ons te investeren, zouden we ook niet aarzelen, als we tenminste onze muziek op band mogen vastleggen. In het verleden hebben we steeds in eigen beheer uitgebracht en dat is vaak toch niet zo ideaal als het lijkt. Als er hier of daar een gat in je distributiekanalen zit, heb je al gauw een financiële strop, waardoor je voor jaren je handen afgesneden bent.

SVV

DE STREEKKRANT (BEL) - 06/04/1995

De 26-jarige Tieltse clarkchauffeur Tom Dekezel heeft mazzel met zijn hond Quibelle. Als hij niet met zijn motor rijdt of bassgitaar speelt bij The Dirty Scums gaat hij met Quibelle naar honderennen. Zijn vijfjarige Whippet verzamelde op die manier al een kast trofeeën en bekers. Quibelle is in feite een kleine hazewind, lief voor baasje en kinderen maar om het met een boutade te zeggen: katterap.