PRESS
1994
DE WEEKBODE (BEL) - December 1994
Quibelle is de beste - Al 15 bekers in een jaar tijd
Tom Dekezel heeft alle reden om fier te zijn op zijn hond Quibelle, een Whippet. Zij heeft namelijk deze zomer heel wat hondenwedstrijden gewonnen. We hadden een gesprek met Tom over deze minder gekende zomersport.
Tom Dekezel is 26 jaar en werkt als clarkchauffeur bij Wymar Plastics in Oeselgem. Zijn vrouw Sabine Lagrange werkt als arbeidster in hetzelfde bedrijf. Ze hebben twee kinderen, Joey (drie jaar) en Santana (10 maanden). Tom houdt ervan om met de motor te rijden en volleybal te spelen. Ook speelt hij bassgitaar bij The Dirty Scums.
"Ik heb twee honden, maar het is alleen Quibelle die meedoet aan de hondenwedstrijden. Ze is geboren in juli 1992 en is een Whippet, een niet zo'n gekend hondenras. Ze is heel gehoorzaam en luistert het meest naar mij. Ook is ze heel lief tegenover de kinderen. We hebben haar van begin februari vorig jaar. De hond heeft geen speciale voeding nodig om mee te doen aan de wedstrijden, gewone korrels volstaan. Het spreekt voor zich dat zij niet mag worden vetgemest ! De hondenwedstrijden hebben meestal plaats op zaterdag- of zondagnamiddag. Wie aangesloten is bij een club, krijgt een kalender waar en wanneer de wedstrijden worden georganizeerd. Het is meer een zomersport, want in de winter wordt er niet zoveel gelopen. Gemiddeld doen er zo'n 50 ą 60 honden mee. Ze lopen volgens categorie. Enerzijds heb je de superkleintjes, de kleintjes, de middelgrote en de grote. Anderzijds heb je ook een reeks voor kleine, grote en bastaardhazewinden. Quibelle behoort tot de kleinste hazewinden. Hoe verloopt nu zo'n wedstrijd ? Normaal vertrekken er per reeks zes honden, want dat is het maximum aantal dat in de daartoe bestemde bakken kan zitten. Zijn er echter meer dan zes, bijvoorbeeld acht honden van een bepaalde reeks, dan laten ze er twee keer vier lopen. Uit die reeksen halen ze er zes uit en die laten ze dan voor de finale lopen. Je haalt je hond dus uit de auto en je loopt ermee naar de bak die zo'n honderd meter verder staat. Ze krijgen een gekleurde halsband en worden in een bak gestoken. Daarop staat ook een kleur dat overeenkomt met de halsband. Daarna hits je je hond nog wat op vooraleer je naar de aankomst vertrekt. Intussen moet je herhaaldelijk naar de hond blijven roepen. De baasjes moeten achter een koord staan, twee meter achter de lijn van aankomst. Er wordt een signaal gegeven waarop de bakken opengaan en de honden kunnen vertrekken. Aan de aankomst staan er twee of drie organizatoren die de kleuren noteren van de honden die aankomen. Zijn er honden die het parcours niet volgen en bijvoorbeeld langs de omheining ontsnappen, dan worden ze gediskwalificeerd. De honden zijn meestal niet gewelddadig tegenover elkaar. Is er echter een hond die bijt naar een andere, dan moet hij een muilband dragen. Wanneer Quibelle in de auto of in de bak zit en ze hoort de andere honden, dan kan het gebeuren dat ze gewelddadig wordt en ook begint te blaffen. Anders snuffelen ze gewoon eens aan elkaar. Soms valt het voor dat er een vechtpartijtje ontstaat, maar meestal zijn het de honden niet die overhoop liggen met elkaar, maar wel de baasjes die vaak discussiėren welke hond nu het eerst over de lijn is gekomen. Het is echter de beslissing van de organizatoren die telt. Er is soms voedsel voor de hond te winnen en zo worden de honden voor hun prestaties beloond, maar meestal zijn het bekers die er te winnen vallen. Momenteel heb ik al zo'n vijftien bekers, wat betrekkelijk veel is, als je weet dat het nog maar de eerste keer is dat Quibelle aan zo'n wedstrijden deelneemt. Quibelle is zelfs al kampioen geweest van Oost- en West-Vlaanderen. Toen was de prijs echt de moeite waard: we kregen twintig kilo eten voor de hond en daarbij ook nog andere doosjes hondenvoedsel. De kwaliteit die een hond die aan wedstrijden meedoet, moet hebben, is dat hij zijn baasje gehoorzaamt en dat hij goed kan luisteren. Dit is heel belangrijk, anders geraakt hij nooit aan de eindstreep. Ik geef Quibelle geen speciale training, maar hier heeft zij veel plaats om eens goed te rennen. Het is geen kostelijke hobby: er is alleen een som van 50 fr. die moet worden betaald als inschrijvingsgeld per wedstrijd, het vervoer en de drank voor het baasje."
Melanie
