Bij het uitbrengen van een plaat dient Sabam de naam van een label te hebben waarop de plaat wordt uitgebracht, en bij het uitbrengen van onze eerste plaat (DIRTY SONGS uit 1985) kozen we daarvoor DIRTY RECORDS. Pas later echter werd die naam officieel, toen we VZW THE DIRTY SCUMS oprichtten, en DIRTY RECORDS daar een onderdeel van werd. DIRTY RECORDS werd opgericht om de eenvoudige reden dat er geen enkel ander alternatief label onze plaat wilde uitbrengen, en we het toen zelfs niet overwogen hebben om het te proberen bij gerenommeerde labels en platenmaatschappijen. Een grote beslissing was dat echter niet, aangezien punk staat voor onafhankelijkheid en alles zelf doen (alhoewel dit toen wel meer het geval was dan nu): een eigen platencircuit, optredencircuit, een eigen pers (fanzines), ... Spijts dat zogenaamd eigen distributienet van de punkbeweging hebben we dus wel zelf ons eigen label dienen op te richten, maar zodoende hebben we van dan af toch onze eigen boontjes leren doppen. We hebben nu wel ons eigen label, maar een zeer zwak punt blijft toch de verdeling van de platen. Bij het uitbrengen van onze laatste single ('RIT'N ZAT TE SKIT'N ...) hebben we daar nu wel een aantal platenfirma's voor aangeschreven, maar die reageerden niet, ofwel met de gekende blabla. Er zijn geen andere bands op DIRTY RECORDS, in die zin dat we als label geen aparte platen/cassettes uitbrengen van andere bands. De reden daarvoor is dat er enorm veel werk komt kijken bij de release van platen, en we met onze eigen platen al tot over onze oren in het werk zitten. Wel staan er andere bands op een compilatietape die op DIRTY RECORDS is verschenen (5TH ANNIVERSARY GIG) en dat zal in de toekomst nog gebeuren, en ook staan er heel wat andere bands op de verkooplijst van DIRTY RECORDS.

We hebben eigenlijk al altijd kritische teksten en funteksten naast elkaar gehad, alhoewel de laatste misschien meer de overhand beginnen te halen, in tegenstelling tot vroeger. Als een song goed wil klinken, moeten muziek en tekst perfect samengaan, en met funteksten heb je daarin het meest vrijheid. Teksten waarin je iets wil uitleggen of aanklagen, moeten heel precies zijn en dan moet je al een hele goeie tekstschrijver zijn om iets dergelijks zingbaars te maken (en dat zijn we maar af en toe). Enkele titels van onze laatste LP: "Drinkin' the night away" (een soort ode aan onze vroegere stamkroeg, maar tevens een song over vriendschap), "I'm really sick of it" (over iemand die in ruzie ligt met zijn ouders omdat hij een beetje te los(bandig) is), enkele nummers over meisjes en wat je er allemaal kan mee doen ("All day fucker", "Zulma was a bitch", "I won't let you go"), "On the road again" (over optredens), ... Een "probleem" met "zinnige" teksten schrijven is ook dat je al vlug vervalt in ongenuanceerde slogans, die eigenlijk redelijk debiel kunnen overkomen. Een songtekst is nu eenmaal nogal kort om er een volledige opinie of een genuanceerd standpunt over een bepaald onderwerp in te verwoorden (en je moet het dan nog kunnen zingen ook), en dan kun je eigenlijk beter een artikel schrijven (wat we vroeger ook deden in ons fanzine). Men kan zich ook de zin afvragen van het oeverloos zinnige teksten te blijven schrijven over (variaties op) dezelfde thema's en voor dezelfde (en reeds overtuigde) mensen. En feitelijk kan het ook een beetje genant worden om je ideeën steeds te willen opdringen aan je luisteraars. Het "probleem" met funteksten is dan weer dat als je eenmaal de mogelijkheid krijgt om iets te zeggen, dat je die mogelijkheid dan eigenlijk niet benut. Ook hebben kortzichtige mensen nogal de neiging je vast te pinnen op dié teksten, terwijl je leven uiteraard veel meer inhoudt dan wat in een songtekst staat. We nemen een beetje the best of both worlds, en naast songs met de nodige porties wijven en drank, schrijven we onze eigen opinie, schrijven we over zelfbeleefde situaties, en hebben we bijvoorbeeld ook songs als "Picurebook of you" (enkele beschouwingen over een overleden ex-lid van THE DIRTY SCUMS), "Against the norm" (over het feit dat we niet tegen metal zijn maar wel tegen metal als geldende norm), "Destroyed world" (over de mensheid die de wereld aan het vernietigen is), "Support the A.N.C." (duidelijk genoeg waarschijnlijk), "Children's drawings" (over een Tsjechisch concentratiekamp), "Ol' man blues" (over het leven in een bejaardentehuis), ...

We hebben er volstrekt niets op tegen dat iemand pertinent weigert alcohol te drinken. Alleen vinden we dat die straight-edge toestanden een vorm van onverdraagzaamheid met zich meebrengen (en dan vooral van de kant van de straight-edgers), iets wat bijvoorbeeld niet bestaat tussen vleeseters en vegetariërs. Ook heeft de punkbeweging hierdoor een deel van zijn streetcredibility verloren.

Traditiegetrouw vind je op iedere LP een metalgetinte song ("Geen cent voor het leger" (eerste), "Punx not allowed" (tweede) en "Against the norm" (derde)), dus daaruit kun je zeker reeds afleiden dat we niet afkerig zijn van heavy metal of hardrock op zich, zoals trouwens van geen enkel genre. Waar we wel afkerig van zijn, is dat een bepaald genre als norm geldt, en hiermee bedoelen we de huidige situatie in de punkscène waarbij metal (in één of andere vorm) de scepter zwaait, en al wie niet zo klinkt niet meer voor vol aanzien wordt. Daar hebben we echter mettertijd lak aan gekregen, we gaan gewoon onze eigen gang, zoals we steeds hebben gedaan: moeten ze ons niet, dan blijven ze maar weg van onze optredens. Dit wil echter niet zeggen dat we niet open zouden staan voor verantwoorde kritiek. Maar wees gerust voor de vierde LP: we doen niet mee aan een metalrage of aan welke rage dan ook.

Uiteraard, en recent vooral die Roemeense revolutie natuurlijk. Die was dan ook de meest spectaculaire, een schoolvoorbeeld van een spontane volksopstand misschien ? We juichen het natuurlijk toe dat de mensen ginder het juk van het dictatoriaal communisme van zich af kunnen werpen, maar er mag ook niet vergeten worden dat zoiets pas mogelijk werd met instemming van de Sovjet-Unie. De Praagse Lente en de Hongaarse Opstand indertijd mislukten vooral omdat de voorlopige regeringen van beide landen ermee dreigden uit het Warschau-pact te stappen. Dat zou een gevoelige aderlating geweest zijn, en dat in volle Koude Oorlog. Hadden ze daarmee niet gedreigd, dan waren er toen misschien al hervormingen doorgevoerd. Het stalinistisch systeem klopt aan geen kanten en toen er met Gorbatsjov een relax-periode werd ingeluid, konden de sovjets daarvan gebruik maken om het oude systeem op te doeken, het Oostblok een wat menselijker gelaat te geven, de economie te hervormen en de militaire uitgaven wat in te dijken, puur zelfbehoud zeg maar. Daar kan de gewone Oostblokker nu van meeprofiteren om er tussenuit te knijpen, of van de pas verworven vrijheden te genieten. De toekomst zal alles wel uitwijzen, het is nu misschien nog te vroeg om een overzicht, een oordeel te kunnen hebben op de situatie ginder, maar dat we dit nog hebben mogen beleven - revolutie in Europa - daar zijn we Gorby toch dankbaar voor.

Even denken, naar het toilet zijn we pas geweest ... ha, er moeten dringend nieuwe kratten bier gehaald worden. So long !