Humo's Rock Rally 1996 - Preselectie 10/02/1996 - De Kreun - Bissegem

De Weekbode
De Morgen
KW-Magazine
Humo

DE WEEKBODE (BEL) - 09/02/1996

Tieltse punkrockformatie voelt zich jonger dan ooit

Scums weer in Rock Rally

De autochtonen uit Schuiferskapelle zijn het intussen al goed gewoon. Regelmatig davert rauw punkgeweld het anders zo rustige dorpje wakker. The Dirty Scums zorgen er immers al jaren voor dat Punk still lives. Intussen werden ze, samen met een andere Tieltse formatie The Crazy Car Bazaars, al voor een derde keer geselecteerd voor de prestigieuze Humo's Rock Rally.

We hoeven enkel maar een spoor van tequila, sangria, whiskey, rhum en bier te volgen om The Dirty Scums weer te vinden in hun repetitiekot in de Kapelleweg 10, al kunnen sommigen met ene onbeschadigd gehoor ook op het geluid afgaan. De lege flessen sterke drank dreunen zich gewoon van de versterkers te pletter.

Geschift

The Dirty Scums maken al een tijdje de Belgische punkscène onveilig. In 1981 werden ze opgericht door zanger/gitarist Bart D'ooghe, alias Pik. Ze zijn niet enkel in België de enige punkrockgroep uit die jaren die nog altijd actief is, maar naar alle waarschijnlijkheid zelfs de enige groep in West-Europa. De enige buur uit Schuiferskapelle was blij dat er eindelijk weer eens leven (letterlijk dan) gemaakt werd. Met songs als "Martens, jij ouwe rukker", "Martens, you son of a bitch", "Full Speed Ahead" en "Rit'n zat te skit'n bacht'n d'hoage" konden ze niet onopgemerkt blijven. De muziek die ze brengen is rechttoe-rechtaan, ruwe vegen met een minimum aan akkoorden, met ergens een onlokaliseerbare rauwe stem die de geschifte teksten meer spuwt dan zingt.

Combo

Tijdens de vele jaren die The Dirty Scums al in de underground rondtoeren, hebben ze dan ook een muzikaal spoor nagelaten, waar menige groep een puntje aan kan zuigen. Tussen 1985 en 1993 zijn er niet minder dan drie lp's, drie singles en drie cassettes uitgebracht. De oudste zijn al gegeerde collectors-items op muziekbeurzen. Alles wordt altijd gereleased op het eigen Dirty records-label. Naast deze eigen uitgaven, bestaan er ontelbare internationale verzamelcassettes waarop The Dirty Scums te vinden zijn, zelf zijn ze de tel kwijtgeraakt rond de dertig. Dit aantal komt dan ook wonderwel overeen met het aantal genuttigde pinten, hoewel ze daar eveneens de tel bij kwijtraken. Na tien jaar een trio te hebben gevormd, werd er in juni 1994 voor het eerst weer opgetreden als en combo. De gelederen werden namelijk versterkt met bassist/backing vocalist Mental Keez uit de Aarseelse punkgroep wijlen Get Stuffed. Hij had één doorslaggevend voordeel op de anderen: hij kon al zelfstandig overweg met een flinke hoeveelheid bier.

Geen softies

Het blijvend succes van de groep is eenvoudig te verklaren, vinden ze. "Vooreerst zijn we vier vrienden, heel belangrijk", legt Dirty Jenz uit. "We houden ook allemaal van muziek. Dat zorgt wel voor een degelijke en vaste band met elkaar." De basis van hun muziek is altijd punkrock geweest, hoewel invloeden van en uitstapjes naar andere genres zeker ook niet geschuwd werden. "Met de jaren zijn we misschien wel een beetje melodieuzer en toegankelijker geworden", mijmert Pik. "We maken heus geen muziek voor softies, maar we richten ons nu ook naar een breder publiek. Het blijft allemaal nogal stevig, maar het is al wat beter verteerbaar." Ook op literair gebied hebben The Dirty Scums zich niet ongekend gelaten. Er zijn ooit drie exemplaren verschenen van een eigen fanzine: "De Waarheid is Revolutionair". Hoewel ze internationaal gekend zijn, zijn ze tot nu toe slechts in drie andere landen te gast geweest. "Het Nederlandse publiek vonden we koel en afstandelijk", bedenkt zanger-gitarist Dirty Jenz. "Zwitserland en Duitsland konden wat meer ambiance maken, maar daar hebben ze dan ook pinten van een halve liter ...".

Prima conditie

Intussen werd het viertal voor de derde keer, samen met 110 andere bands, geselecteerd uit 670 inzendingen voor de preselecties van Humo's Rock Rally die op zaterdag 10 februari plaatsvindt in De Kreun in Bissegem. "Voorbereidingen ? Ja, heel serieus man ! In november slaagde onze bassist/backing-vocalist Mental Keez erin om zijn handen in een kettingzaag te draaien. Maandag konden we eindelijk weer eens oefenen. Drummer/backing vocalist Dirty Zjantie sukkelt ook met zijn polsen. We verkeren dus alvast in een prima conditie om er zaterdag in te vliegen." Intussen kunnen The Dirty Scums ook al bogen op enige ervaring. Het is immers voor de derde keer dat ze de preselecties halen. "De eerste keer werden we zelfs gediskwalificeerd: we hadden in onze 15 minuten dat we mochten drammen vier nummers gespeeld in plaats van de toegelaten drie. We waren niet te stoppen, dus schakelden ze doodleuk de electriciteit uit."

Relativeren

Pik verwacht dit jaar een overwinning, "al zal ik er wel weer naastzitten. Maar als je niet meedoet om te winnen, dan moet je niet meedoen. Wees gerust, bij een eventueel verlies hangt er geen split in de lucht. We drinken gewoon een pintje meer. (denkt na) Als we winnen ook trouwens. Als je al zoveel jaar bestaat, kan je alles al veel beter relativeren, tenminste als je haar maar goed zit."

Tom Vandenabeele

DE MORGEN (BEL) - 14/02/1996

De Rock Rally-manche in De Kreun in Bissegem bracht zowat 350 mensen op de been. Flink veel, zo zou blijken, want het ziet er niet meteen naar uit dat de nieuwe Rock Rally-winnaars uit het zuiden van West-Vlaanderen zullen komen. Ronny Mosuse mocht bijna stipt de eerste band aankondigen. Het zou echter tot bijna op het eind duren eer er wat deining in de zaal was waar te nemen. Al had dat wellicht meer te maken met het late uur en de gul lopende tapkraan.

LEX WILSON mocht openen. Het groepje is een overblijfsel van wat ooit Less Wilson was, halve finalist van de Rock Rally editie 1994. En eerlijk gezegd, veel blijft er niet meer van over, behalve misschien een slaapverwekkend en melig allegaartje zonder samenhang. (kwotering 3/10)

Dan was STALKER, een Roeselaars viertal, toch wel andere koek. Klassieke gitaarrock met kloten en een stem die varieerde van het graf tot de hemel. Voorman Steve Verhaeghe lijkt wel een bizarre kruising tussen Van Morrison en Ozzy Osbourne. Alleen jammer dat ze zo vroeg in het programma zaten. (7/10)

POPFACE, door Mosuse aangekondigd als "melodieuze grunge" bracht een loeiharde maar onverzorgde set. Tijdens hun optreden was er voor het eerst enige beweging merkbaar, al bleef die beperkt tot de heren op het podium zelf. Geen vuurwerk in de zaal en "grunge" die eerder rommelig was dan melodieus. (4/10)

Tijd dan voor FLEXIBLE FRANK, een drietal dat zijn opwachting maakte vermomd als smurfen !? Vader Abraham hadden ze gelukkig thuis gelaten. Ik had me voorbereid op drie verschillende versies van het smurfenlied. Hoewel, al bij al viel het nog mee. Power te koop, ondanks hun apepakjes. (6/10)

SHOPLIFTER mocht daarna rustig doorgaan met het ruige geweld. Even kreeg ik een nostalgische opstoot, want de "Meddle"-intro van Pink Floyd klonk door de boxen. Al even gauw werd ik weer uit mijn mooie droom gerukt door bruusk geweld en stereotiep geouwehoer. Ze hadden wel een stevige fanclub meegebracht naar Bissegem, waarvoor dank. Ondanks alles geen spek naar mijn bek. (5/10)

THE PROPHETS OF FINANCE deden er nog een schepje rap bovenop. Ze zagen er nog bitter jong uit. In dit stadium van de Rock Rally kan dat trouwens alleen een voordeel zijn. Want als ze verder mogen "rallyen" zal het groene wel snel van achter hun oren zijn. Ze kunnen bovendien nog groeien. (6/10)

Waarna het de beurt was aan SURPRISE BREAD: drie Izegemse jongeren met heel wat podiumervaring. Al konden ze die ervaring niet hard maken. Na drie slaapverwekkende nummers mochten ze het afbollen, tot grote tevredenheid van het publiek. Maar ze hadden toch hun best gedaan. (4/10)

Het was een hele verademing toen er uiteindelijk ook eens een dame het podium beklom. Kristine Verdonck vormt samen met bassist Stefaan Guyot de basis van CHUNKBELLY. Zware virtuoze baslijnen in combinatie met een frisse en volumineuze stem, slecht kan dat niet zijn. En een vrouw op het podium, wie kan daar ongevoelig voor blijven ? (7/10)

Punk is dead ! Zo lijkt het wel als je THE DIRTY SCUMS aan het werk ziet. "Dirtier than you'll ever be", zo bestempelen deze heren zichzelf. Ze hebben zich al sinds 1981 niet meer gewassen. In dat jaar werd de band opgericht, de tijd toen ook in ons land de punk al op zijn laatste benen liep. Sedertdien is het alleen maar bergaf gegaan. Ten bewijze daarvan het repetitief gedreun van de ouwertjes uit Schuiferskapelle, of all places. (3/10)

Voor de origineelse verschijning moesten we wachten tot op het einde. THE CRAZY CAR BAZAAR, een zootje ongeregeld met podiumprésence - iets wat ik de hele avond al moest ontberen - kon dan toch wat de anderen niet hadden klaargespeeld : de massa in beweging krijgen. Wat mij betreft hadden ze rustig nog een halfuurtje door kunnen gaan. Behalve zijn Phil Collins-look kon de zanger, die overigens anoniem wenste te blijven, aardig overweg met een megafoon en, volgens Kreunbaas Dirk Ghys, ook met ongewenste schroeven in het podium. Maar wie daar zwaar aan tilt is een kniesoor. (7,5/10)

De RReporter

KW-MAGAZINE (BEL) - 16/02/1996

Vorige week zaterdag liep De Kreun in Bissegem vol voor één van de preselecties van Humo's Rock Rally. Shoplifter uit Hooglede ontpopte zich tot de revelatie van de avond.

LEX WILSON kreeg de twijfelachtige eer om de avond op gang te trekken. Waarom dit trio de verplaatsing uit Aalst gemaakt had, mag Joost weten, want wij hebben zelden zo'n karakterloos stel gezien. Hun set bewoog zich tussen charmant voortspinnende gitaarpop en onder een modieuze Stone Rosesachtige beat voortbewegende rock. Het werd helemaal een horreur toen ze zich ook nog vergrepen aan "Eart Song" van Michael Jackson.

Beter uit de startblokken schoot STALKER. Dit ensemble uit Roeselare en omstreken wentelde zich in melodieuze gitaarrockpop, die nog op school gezeten heeft met Buffalo Tom en de Lemonheads. In de op de staart getrapte songs van zanger Lieven Decapmaker schemert manifest een talent, maar de nummers zijn iets te verwisselbaar met de geciteerde voorbeelden om naar de keel te grijpen. Ook een euvel waar POPFACE uit Kortrijk aan leed. Hun onder dikke speklagen bedolven recht-voor-z'n-raap rock maskeerde een zichtbaar gebrek aan een eigen gezicht. Dat verwijt kon je FLEXIBLE FRANK uit Wuustwezel niet maken: zij werkten hun drie verplichte nummertjes af verkleed als smurfen. Wij hoopten even dat Vader Abraham uit de coulissen zou stappen om hen te wijzen op hun tekortkomingen.

Net voor we de tweede helft indoken, maakte SHOPLIFTER z'n opwachting. Zij hadden de meest oorpronkelijke bezetting van de avond: een (metal)gitarist, een bassist, een drummer, een keyboardspeler/trommelaar en een rapper. Het eerste instrumentale nummer beloofde al veel goeds, en toen een met een modieuze muts getooide hiphopmens het podium opstormde om in de taal van Shakespeare enige schuttingtaal te lanceren, was het hek van de dam: hoewel deze bezetting niet evident was, paste ze toch als een puzzel. Dit bleek vooral in de met nijdige Chemical Brothersklanken opgetuigde slotsong. Shoplifter: de revelatie van de avond.

Snedig als Mario Stanic waren ook THE PROPHETS OF FINANCE uit Izegem. Ook hier leidde een Von Rappenstein de dans en mocht een deejay (4T4 uit Gent) het hiphop-element in het groepsgeluid binnensluizen. Een groepsgeluid dat The Goats koppelde aan de Squad, enige gelaagdheid geven: iets waar hij door de majestueuze klank maar deels in slaagde.

Zowel SURPRISE BREAD uit Izegem als CHUNKBELLY uit Pittem grossierden in gitaarrock in hogere versnelling. De post-grunge van Surprise Bread miste iets te weinig spankracht en looks. Chunkbelly (Magnapop meets de Chili Peppers) had dan weer nood aan wat meer ademruimte. Wat THE DIRTY SCUMS uit Tielt hier kwamen zoeken, was ons een raadsel. Wat zij al die jaren al doen, is best vermakelijk, en in de hoogtijdagen van Green Day en Rancid opnieuw in, maar tijdens Humo's Rock Rally, die toch delft naar "opkomend talent", totaal overbodig. THE CRAZY CAR BAZAAR, eveneens uit Tielt, creëerden bijwijlen mooie gitaarklanklandschappen (Caspar Brötzmann goes ambient), maar hadden een zanger in hun gelederen die meende dat hij Henry Rollins was. En hij toonde niet eens z'n tatoeages !

Onze pronostiek: Shoplifter en The Prophets of Finance kwalificeren zich voor de halve finale, maar om de Evil Superstarts op te volgen, vallen zij allebei nog te licht uit.

SVV 

HUMO (BEL) - 20/02/1996

De preselectie in Bissegem begon leuk met LEX WILSON (een goep die bij de vorige Rock rally nog Less Wilson heette, tegen dat hun eerste single uitkomt heten ze wellicht Kevin Wilson), een sympathiek en moedig gezelschap dat zowaar popsongs bracht, niet altijd even gaaf gespeeld helaas, maar hun versie van Michael Jacksons "Earth song" mocht er zijn.

Ondergaan en quasi-onmiddellijk vergeten: STALKER (veel jeugdige passie en inzet, maar slechts één deugdelijke song, het naar Smashing Pumpkins neigende "Hi"), POPFACE (schreeuwerige garagerock met een zanger die kennelijk nog niet zo lang gelden met zijn lid tussen de poort van de garage in kwestie was gesukkeld) en FLEXIBLE FRANK (trio als smurf verklede lolbroeken wier songs een beetje te veel doorsmurften op dezelfde smurf en daardoor nogal smurfjes uitvielen).

SHOPLIFTER goot Hawkwind-achtige, psychedelisch gillende gitaren, techno-blieps en hiphop samen in een druk en ingewikkeld totaalgeluid dat afwisselend swingde en op de zenuwen werkte. Een twijfelgeval, net als TTHE PROPHETS OF FINANCE, een groep die het min of meer over dezelfde boeg gooide: stevige sound, funky metalgitaren, maar langer dan één song (het leuke "Def Dames Dope") konden ze niet boeien.

Platte rust en driemaal daags een liter yoghurt met müesli dient voorgeschreven te worden aan SURPRISE BREAD, overspannen jongeren die hun energie beter zouden uitzweten in een of andere sportvereniging.

Verdeeldheid heerste in mijn hoofd omtrent CHUNKBELLY, een groep die te veel tegelijk wilde en een zangeres-gitariste in zijn rangen telde die menige toonladder in de vernieling zong, maar middels hotsebotsende, rammelende gitaarrock (Jefferson Airplane on acid, grapte een drugsgebruiker in onze buurt) tenminste een poging deed van de platgetreden paden af te wijken.

Wat bijvoorbeeld niet gezegd kon worden van THE DIRTY SCUMS, een vrije interpretatie van de jonge Clash, vaardig gespeelde gewone-mensen-punk: leuk zo lang het duurt en gelukkig duurde het niet lang.

Sommige lieden moeten, desnoods met blind geweld, uit de buurt van Henry Rollins' platenwerk worden gehouden, zo kon men besluiten uit de stage-act die de zanger van THE CRAZY CAR BAZAAR neerzette. Die ochtend met het verkeerde been uit bed gezwaaid ? Op weg naar het podium zijn teen gestoten ? Al veertien dagen niet meer fatsoenlijk kunnen kakken ? Dwangbuis niet goed dichtgegespt ? Om hem na het optreden enigszins te kalmeren moesten er baseball-knuppels aan te pas komen.

Sabine Hagedoren liet me die nacht in mijn dromen weten dat een Atlantische depressie een regengebied, groter dan Zuid-Amerika, in onze richting dreef. Lang geleden dat ik nog eens in mijn bed had gepist.

Rocky De Lentdecker