GIG REPORT

18/02/1990 - Lichtervelde: Humo's Rock Rally

HUMO #2582 (BEL) - 01/03/1990

Lichtervelde ? Eerst vers water ! En een half glas champagne voor UGLY PAPAS, een groep die er stond, zelfs toen hun zanger op zijn rug ging liggen en het viertal zich een song van jazzkwiet Sun Ra binnenwurmde. Dit was superstrakke, hedendaagse bluesrock, met "Facin' the crap" als sterkste troefkaart en Screaming Blue Messiahs als mogelijk aanknopingspunt. SONS OF GLADYS waren bij wijze van contract zo goed als onbestaande: pop in ademnood, klank zonder beelden. De zanger van INVOICE blikte boos de zaal in: attitude of gewoon op zoek naar een melodie ? Hij stond op een solied geluidsmuurtje, ja, maar muren willen in dit tijdsgewricht wel eens wankelen, wat zwaarmetalen klojo's als AXEL dan weer de gelegenheid geeft om er een non-song als "When the curtain fall" over te schrijven. Axel zorgde ook voor het voorlopig hoogtepunt van deze RR: uit de coulissen verscheen een meegebrachte stagediver, die na een kleine aarzeling de zaal insprong. Het publiek ging open als de Rode Zee en bingo ! Verder bij Axel: vijf flightcases vol heavymetal-truukjes, vingervlugheid, een paar vinnige interventies van de bassist en een gemengde eindbalans: niet echt goed, niet echt slecht. Maar wèl een boeiender kijkstuk dan GET STUFFED, een groep met de uitstraling van een kartonnen doos, maar gelukkig ook een drummer/zanger die de gespeelde simpelrock een onmiskenbare charme meegaf: bij "I can't live without you" maakte Spencer de danspas die gitarist en bassist voortaan zèlf moeten meebrengen. T.TOELOEZE is het hobbyproject van Antoon Lamon van Man X. Houen zo, al was "It's over" - epileptische Arno - niet onleuk. Priemende blikken en volle inzet bij het gitaar- en bassduo BOEVER BAND. Eigen songs misten wat kleur. Jammer, want "Waiting for the man" was een bezwerende cover. Voor een avondje Metallica meets The Damned meet Normaal mag u altijd THE DIRTY SCUMS opbellen. Een groep die helaas ter plaatse trappelt: "'Rit'n zat te skit'n bacht'n d'hoage" speelden ze al in 1988, en het valt te vrezen dat het in 1994 nog steeds hun prijsbeest zal zijn. MIDNIGHT MEN hàdden iets, maar men had het hen afgepakt vóór ze de zaal betraden. Twee meisjes. Jaren zestig. Geen samenhang. Vindt Spencer.