OLD BIOGRAPHIES - 1989

English version

1988

Wegens de positieve reacties op ons infoboekje over 1987, waarvan er 400 exemplaren de deur uit zijn, en omdat we de honger van de vele mensen die ons om informatie schrijven iets willen stillen: ziehier onze nieuwe uitgave, over 1988 uiteraard, met hopelijk alles wat je wenst te weten over THE DIRTY SCUMS.

Onze meedogenloze verovering op het jaar 1988 nam als een pletwals een aanvang op 10/01 in de PIMMS te TORHOUT, waar we hopen een verademing geweest te zijn in de overwegend heavy stationsbuurt. De mensen die er aanwezig waren zullen U unaniem beamen (anders ...) dat dit een heel goed optreden was. Na het concert werd er nog wat gejamd met de kroegbaas (ex-LESTER AND DENWOOD) en een kroegganger, zodat THE DIRTY SCUMS plots met vijf man de blues aan het spelen waren, wat wel een gezicht moet geweest zijn. Dat we echter nog veel dienen te leren op muzikaal vlak zal menigeen U ronduit kunnen bevestigen (en zal ons een rotzorg wezen). De eerste die daarentegen beweert dat we niet goed pinten kunnen drinken, zal nog moeten opstaan.

Als je de vorige datum met twee vermenigvuldigt, komen we op 20/02 in de MOUTERIJ terecht te DEINZE (een beetje rekenkunde kan nooit kwaad, vooral niet na de vorige alcoholische toonzetting, nietwaar). VORTEX was ook nog eens van de partij, alsook het inmiddels gesplitte HATE CREW (jaja, weeral één). We herinneren ons dat we daar omstreeks twee uur 's nachts voor een bijna leeggelopen zaal mochten spelen, dank U organisator.

Op 04/03 werd er een optreden ingericht door FUNERAL DRESS in de 1000 APPELTJES te ANTWERPEN, waar THE DIRTY SCUMS ook van jetje mochten geven. FUNERAL DRESS is een punkband in de muzikaal pure betekenis van het woord: geen hardcore noch metal dus, wel o.a. covers van SEX PISTOLS en STOOGES. FUNERAL DRESS heeft ook een hele goeie single uit, waarop trouwens "I WANNA BE YOUR DOG" van STOOGES. Daar het die dag sneeuwde, diende de auto thuis gelaten te worden, en waren we met de trein gekomen. Zo konden we rustig uitslapen om 's anderendaags op te treden in DE BRET te GENK. Nou, dat was wel eventjes buiten de waard gerekend, als U ons toestaat die uitdrukking te gebruiken. Toen we omstreeks vijf uur in de morgen ons bed vonden, na een frisse gemeenschappelijke douche, hadden we in elk geval maar weinig dorst meer. De vorige dag in de 1000 APPELTJES was er ons nog het voorprogramma van één of andere band aangeboden geweest voor die zaterdag in de JUNGLE OF JOY, eveneens te ANTWERPEN. Daar we met de trein waren, dienden we echter vroeg te vertrekken naar het heel wat verder gelegen GENK. Daar aangekomen bleek alles één grote warboel: groepen die hun kat stuurden (hadden ze nu nog hun lief gestuurd), materiaal dat niet aanwezig was, ... Toch hebben we er een boeiend optreden kunnen geven, denken we. Toen we na een rijkelijk met drank overvloeide nacht én voormiddag, de avond van de zesde maart alsnog thuis arriveerden, konden we ons wel de bedenking maken hoe lang we het fysisch eigenlijk zouden uithouden op een toernee (in tegenstelling tot ons uithoudingsvermogen bij tournee générales). De uitnodiging om die avond te spelen op een verjaardagsfuif van een vriend lieten we in elk geval maar voor wat ze was. Anderzijds willen we onze sympathie voor treinen die uitgerust zijn met een bar niet onder stoelen of banken stoppen.

In maart waren we klaar met het brouwen van enkele nieuwe nummers, die we op een single wilden plaatsen. Toen al ons materiaal echter klaar stond in de studio, bleek de technieker van dienst geen akoestische drum te kunnen opnemen ! Straf, vonden we, waar al die elektronische toestanden toe kunnen leiden. We hebben dan maar ons boeltje opgekraamd en een nieuwe afspraak gemaakt met een andere technieker. De dag werd toch nog in vrolijkheid doorgebracht, door ongeveer alle herbergen tussen Gent (studio) en Tielt (thuis) met een bezoekje te vereren.

Op 16/04 hadden we het genoegen op te treden in DEN AERT te ST. BAAFS-VIJVE, met o.a. SEATTLE, VORTEX, en de Franse SCRAPS. In het midden van onze set werd PIK's enthousiasme plots op onaangename wijze afgekoeld door iemand die een hoeveelheid water (!) uitkieperde op hem. Wat een muzikant (?) allemaal niet lijden kan hé. Toch er even aan herinneren dat het niet denkbeeldig is dat je op die manier geëlectrocuteerd kan worden, beste watergieters (of was dat de bedoeling ?, brrr).

Op 10/06 vond er een festival plaats in 'T SCHUTTERSHOF te ST. KRUIS-BRUGGE, met, het dient gezegd, een erbarmelijke organisatie. Na diverse malen gehoord te hebben dat we niet mochten spelen (teveel groepen op de affiche, veel te laat begonnen), kregen we omstreeks 1u30, en toen we het al redelijk op de heupen hadden, de kans om toch nog het resterende publiek op een concert te vergasten. Ook moest iemand van ANTIDOTE ons de eerder provocerende, en in elk geval onvriendelijke, opmerking maken wat we daar eigenlijk nog kwamen uitrichten na het uitbrengen van twee LP's. Grappig. Het illustreert toch wel een beetje de nieuwe mentaliteit in de hardcore-scène ... Het publiek hoepelde blijkbaar niet snel genoeg op naar de zin van de eigenaar, want die was er op de één of andere manier in geslaagd de politie erbij te halen. Dit getuigt werkelijk van een intelligent doorzicht. In onvervalste westernstijl (met pistool !) overmeesterden ze één van onze vrienden, die prompt in de boeien werd geslagen, waarna hij in de flikkencamionette werd gestopt. Alsof hij daar nog zou uitwippen, ging er een flik bovenop zijn handboeien zitten, een pijnlijke behandeling. Een poging om beroep te doen op de vrouwelijke gevoelens van een politieagente, ontlokte slechts de woede van diens (mannelijke) collega. Daar onze onfortuinlijke vriend tegelijk onze chauffeur was, waren we dus wel wat ontriefd. Diverse pogingen om te onderhandelen in het politiekantoor ontaardden in de vroege morgen nogmaals in de woede van de flikken. We werden dus wel verplicht de ganse nacht en voormiddag op café door te brengen, voorwaar nog een gezellige bezigheid. Toen onze vriend 's middags terug op vrije voeten gelaten werd, waren we dan ook al méér dan behoorlijk in de wind. En zijn vrijlating diende dan nog gevierd te worden ...

Ondertussen was de 5TH ANNIVERSARY GIG cassette verschenen, met live-opnames van 31/05/1986, ons 5-jarig bestaan dus. Die cassette werd eigenlijk héél goed onthaald, maar verkoopt dan toch minder vlot. Blijkbaar liggen cassettes minder goed in de markt, alhoewel het bij ons weten de eerste professionele punkcassette is in België (mét SABAM-label). En zoals in de maand mei ook iedere vogel zijn ei legt, namen de SCUMS in die maand dan toch nog de inmiddels zo fel begeerde single op. Die zou jullie ondertussen al allemaal bekend moeten zijn. In het onwaarschijnlijke geval dat dit nog niet zo zou zijn: kopen godverdomme ! Wie wenst kennis te maken met wat andere mensen over de single denken, kan in ditzelfde infoboekje terecht voor enkele besprekingen. Pogingen om de single te laten verdelen door een platenmaatschappij bleven zonder resultaat, ze weten niet wat ze missen. Van de tien platenmaatschappijen die we aanschreven (ANTLER, ARS/BMC, CBS, EMI, INDISC, PLAY IT AGAIN SAM, POLYGRAM, SOUNDWORKS, VIRGIN, WEA) antwoordden er slechts drie, met de gebruikelijke blabla. De distributie is dus nog steeds ons zwakste punt, veelal doordat verdelers uit de scène zelf meestal uitsluitend geïnteresseerd zijn in hardcore en metalgerichte toestanden, zodat we eens te meer uit de boot vallen. In oorsprong had punk toch iets te zien met openstaan voor alternatieven (jawel, U leest goed, punkmuziek is iets alternatiefs geworden in de huidige punkscène). Er zijn zelfs mensen die ons gewoon straal negeren, waar het op verdelen aankomt. Dat die mensen veel zouden betekenen voor de Belgische punk/hardcore-scène moet U ons alvast niet meer komen vertellen. En als je je enkel toespitst op het bestverkopende aspect van punk/hardcore (of zullen we enkel maar hardcore meer schrijven), gaat volgens ons je geloofwaardigheid toch ergens dalen. Waarschijnlijk zullen diezelfde mensen dan hoog van de toren blazen als er groepen contact opnemen met platenmaatschappijen.

Op 25/06 was het de beurt aan VORTEX om ons eens uit te nodigen in hun thuishaven. Charleroi (of wat we er van gezien hebben) is eigenlijk een vrij deprimerende stad. Er zijn er nogal weinig mensen geïnteresseerd in het punkgebeuren, althans als we ons op de publieke opkomst mogen baseren. Tijdens ons optreden was er ook nog één of andere debiel die het nodig vond wat keet te komen schoppen, maar eigenlijk verdienen zo'n eikels niet dat we woorden vuil maken aan hen. Toch een lovenswaardig initiatief van VORTEX om daar iets uit de grond proberen te stampen. Ook nog even vermelden dat VORTEX regelmatig een overzicht te schrift stelt van wat er in België aan groepen bestaat, en dat doorstuurt naar buitenlandse contacten. Als je om de één of andere reden denkt dat je ook in aanmerking komt om daar in vermeld te worden, volstaat het dat eens te laten weten aan VORTEX.

Een week verder spelen we in BREDENE-AAN-ZEE, met o.a. OI POLLOI (GBR), die sterk metalgericht geworden zijn, en eigenlijk slechts middelmaat meer voorstellen. Het bier vloeide rijkelijk (alweer) daar aan de kust, en in het naar huis komen, deden we nog eens de TORHOUTSE stede aan, waar het bekende festival die dag had plaats gevonden, en daar hadden we weeral prijs. Toen PIK omstreeks vijf uur in de morgen voor een café van zijn pint stond te nippen, en de flikken er passeerden, kon hij niet aan de drang weerstaan zijn bekertje naar het voertuig van deze heerschappen te keilen. Dit was blijkbaar niet naar de zin van de flikken, want PIK werd in de boeien geslagen en mocht de nacht (of liever de voormiddag) doorbrengen in de cel te Roeselare. Dat zijn bekertje meters naast het doelwit was terecht gekomen, mocht niet baten, hij kreeg het zelfs niet terug ... Samen met JENZ' ervaring enkele maanden ervoor, die opgenomen werd en aan een aarsonderzoek onderworpen (op zoek naar verboden produkten, weet je wel), zijn onze ontmoetingen met de vertegenwoordigers van gezag en orde dit jaar dus ook telkenmale eerder negatief uitgevallen.

Genoeg geluld nu en tijd om eens uit een ander vaatje te tappen, bv. ons honderdste optreden. Jammergenoeg werd dit eigenlijk een ontgoocheling, daar waar we op een feestje hadden gehoopt. En de blaam treft hier nogmaals de organisator. Oorspronkelijk was er een festivalletje gepland met ons dus, met VORTEX, en nog twee andere groepen in de BLAASPIJP te KOEKELARE. Wel, er was daar eigenlijk niks aanwezig, geen PA noch zanginstallatie, enkel VORTEX van de andere groepen, en zelfs bijna geen publiek (geen reclame gemaakt). Na onderhandelingen kon het ganse boeltje verhuisd worden naar de B52 in EERNEGEM, alwaar er een permanente zanginstallatie aanwezig is. Daar was het dan dat we voor een handvol mensen ons honderdste optreden voorschotelden. Voor de vele mensen die er niet waren: U hebt - afgezien van de inmiddels bekende drank, wat dacht U wel - weinig gemist.

Dat is niet het geval voor de mensen die op ons volgende optreden niet aanwezig waren, op 28/08 nl. in JETTE. Een dag na the RAMONES op het Pukkelpopfestival zou het onwaardig geweest zijn om zelf een minderwaardig optreden afgeleverd te hebben, nietwaar. DE FINKEL blijft een leuke kroeg, en verder traden ook nog op: CRY OF TERROR, LETHAL GOSPEL, POLITICAL ASYLUM (GBR) en NEGAZIONE (ITA). Het was wel lang geleden dat we nog hadden opgetreden voor het publiek dat ook naar de places to be in Aalst en Scherpenheuvel gaat, wegens nog steeds geen (her)waardering blijkbaar voor de Belgische punkgroepen vanwege Smurfpunx en Hageland Hardcore (die, we blijven het herhalen, voortreffelijk werk doen wat buitenlandse acts betreft). Overigens steken er nogal wat zonderlinge elementen tussen het Brusselse publiek, gelet op de bijwijlen bizarre "ambiance" tijdens ons optreden, en de uitgedeelde muilperen in het bij DE FINKEL gelegen park.

FUNERAL DRESS organiseerde op 17/09 nogmaals iets, ditmaal in HEIST O/D BERG, dat waarschijnlijk aan het einde van de wereld ligt. We herinneren ons (jawel) een leuke jazz-kroeg, maar de ambiance bleef jammergenoeg te dikwijls uit, terwijl de PA te licht werd bevonden. Hopelijk is FUNERAL DRESS een groep die zal blijven (in tegenstelling tot het gros van de Belgische groepen die er een gewoonte van maken zichzelf op te heffen na verloop van weinige tijd), maar een bassist zou toch wat meer ruggegraat geven aan een live-optreden.

Begin oktober verhuisde PIK, en met hem het repititielokaal. Om de nieuwe buren wat te ontzien en om zelf een beetje van een betere klank te kunnen genieten (wat de buren daar ook mogen van denken), werd er gedurende drie weken in een oude garage iets ineengeknutseld met behulp van hout, tapijten, isomo, eierkartons, en zelfs wat professioneel isolatiemateriaal. Van dezelfde gelegenheid werd gebruik gemaakt om de drie niet meer functionerende luidsprekers plus de ter ziele gegane tweeter uit de zangboxen te vervangen, evenals een volledig aan flarden gereten luidspreker uit JENZ' bassbox. Deze trofeeën zijn samen met enkele vroegere doorgeblazen gitaarluidsprekers nog te bezichtigen in THE HOUSE OF THE DIRTY SCUMS. In deze nieuwe omgeving konden we één maal repeteren alvorens ons volgende optreden te geven.

Dat was op 30/10, ingericht door dezelfde organisator van ons 100-jarig bestaan, en opnieuw in dezelfde kroeg waar we gespeeld hadden op 10/01 (dat ook door hem was ingericht). Dit was samen met THE MUSHROOMS en GET STUFFED. THE MUSHROOMS is een eerder onbekende band, maar die wel zeer te pruimen is, alhoewel ze in TORHOUT toch nogal lang speelden. Ze brengen eenvoudige punk/hardcore, en bestaan zoals alle goeie dingen uit drie. GET STUFFED is één van de betere groepen van België, en is, hoe kan het ook anders, eveneens een trio. Eigenlijk modderen ze al een hele tijd aan, maar ze evolueerden zeer traag. Ze spelen punk, met veel rock'n'roll-invloeden, RAMONES- en PISTOLS-covers. Allemaal elementen die dus ook niet vreemd zijn aan onze eigen muziek. Opmerkelijk is dat de drummer de leadzang voor zijn rekening neemt, wat dan de podiumprésence niet altijd ten goede komt. Maar soit, het mini-festivalletje viel daar dus in goede aarde.

In november, op 19/11, brachten we een bezoekje aan Limburg, een provincie waar we nog maar weinig kwaads hadden verricht. Het stadje of dorpje heette - tot op die dag althans - GIERLE, en BAMBIX, een meidengroep uit Nederlands Limburg, was ook van de partij. BAMBIX is een frisklinkende punk/hardcore-groep (alhoewel ze niet van etiketten houden, maar soit) en is bevolkt met enkele, eveneens frisse, sympathieke dames, die een beetje ons hart hebben gestolen. Ook een pluim voor de organisatie hier die voortreffelijk was, evenals de beide optredens trouwens. Het nachtelijk sortietje (deze laatste lettergrepen hebben niets te zien met het feit dat we samen met BAMBIX waren) bewees wel dat GIERLE waarschijnlijk toch een dorpje is, voortgaand op het aantal drankgelegenheden dat nog open was, nl. één.

Ons optreden in GIERLE was het eerste in een serie van vijf, die slechts onderbroken werd door één vrij weekend. Het tweede, op 26/11, was een gans stuk verder, want dan traden we op in het Nederlandse HOORN, een stukje boven Amsterdam, en op zo'n 350 km. van Tielt. Het was ondertussen de derde maal dat we in Nederland speelden. Nederland heeft, denken we, een betere infrastructuur qua jeugdhuizen dan België. In elk geval was het jeugdhuis zelf zeer in orde, wat helaas niet kan gezegd worden van de organisatie. Bier mocht er, zelfs na luid protest, niet voor 21 uur over de toonbank gaan. Als je bedenkt dat we daar om 16 uur waren ... Je zou ze naar de drooglegging in de jaren '30 in Amerika verwensen. Van de gemaakte afspraken (plannetje opsturen, voor slaapgelegenheid zorgen, voor een muziekinstallatie zorgen (het drumstel was niet compleet), ...) was er niets in orde. Het dient wel gezegd dat er een voortreffelijke PA aanwezig was, zodat het optreden best meeviel. Muzikaal dan toch, want waar Nederlanders anders heel gezellig kunnen zijn, reageerden ze koel en afstandelijk op het optreden, wat daar overigens nogal de gewoonte blijkt te zijn. De tweede groep van de avond, SWAMPSURFERS (NLD), speelden een nogal originele vorm van hardcore, en waren eigenlijk heel goed. In hun rangen speelt een ex-lid van BLACK VAMPIRE (NLD). Diep in de nacht kwamen we tot de ontnuchterende (!) vaststelling dat het bier, waarvan we eerst dachten dat het alcoholvrij was, dat toch niet was.

Nu we toch over Nederland bezig zijn: 1988 was het eerste jaar waarin we een (schriftelijk) interview hadden met een Nederlands fanzine. Ook viel onze tweede single enkele malen te beluisteren op de VPRO-radio. Anderszijds blijft de platenverkoop in Nederland op een bedroevend laag peil (opnieuw mensen die niet weten wat ze missen dus, haha).

De week na HOORN spelen we heel wat dichter bij huis, nl. in IZEGEM. In een café dat kleiner is dan een gemiddelde living, zaten een 150-tal mensen als haringen in een ton te pogoën. Spijts de gebrekkige zanginstallatie en dito klank, heerste er een prima sfeer en ambiance. Dit rook terug naar de vroege punkdagen. We waren de enige groep op de affiche die avond.

Opnieuw een week verder spelen we in ST. LAMBRECHTS-WOLUWE, dankzij en met BAD PREACHERS. BAD PREACHERS stamt uit de restanten van GEISTESKRANK, PEST, en nog enkele dergelijke, aan een zieke geest ontsproten namen, en laten nu heel wat andere koek (het moet niet altijd bier zijn) horen dan wat we van al die bands gewoon waren. BAD PREACHERS is misschien ook één van de betere Belgische groepen, en heeft alleszins één van de beste zangers. ST. LAMBRECHTS-WOLUWE bevindt zich dus ook in de Brusselse agglomeratie, en U weet reeds wat we daar over geschreven hebben. Tijdens ons optreden moeten er twee individuen komen keet schoppen zijn, en ook nogal hardhandig buitengewerkt zijn. Het resultaat daarvan was dat er één van de twee enkele weken in een hospitaal mocht logeren, dat één van de buitenwerkers een blessuur aan de elleboog had, terwijl een andere twee gebroken vingers had. Daar hebben we allemaal niks van gezien, maar de electriciteit werd wel enkele malen afgelegd. Door die onderbrekingen, door de aandacht van het publiek voor wat zich buiten afspeelde, en door een wat zieke ZJANTIE (alhoewel die er nu eigenlijk nooit volledig goed uitziet) hebben we daar eigenlijk geen schitterend optreden afgeleverd. Vlug vergeten dus.

Op naar het laatste concert van 1988, ons zeventiende, en dat zijn er twee meer dan in 1987. Dat was op 23/12 in café DAMBERD in HOUTHULST. Er waren vijf groepen voorzien en er zou om 19.30 uur worden begonnen. Dit was al zeer nipt om iedereen voor een bepaald uur behoorlijk aan zijn trekken te laten komen, maar het startschot werd heel wat later gegeven dan 19.30 uur. Het is dus eigenlijk weinig zinvol om zoveel groepen te programmeren als je niet zeker bent van je organisatorische bekwaamheden. Omstreeks 1.30 uur waren wij aan de beurt, terwijl er dan al veel mensen naar huis waren. Het was een behoorlijk optreden, maar de aanwezigheid van twee nogal agressieve individuen op de dansvloer zette wel een beetje een domper op de vreugde. Alle narigheden werden achterna echter behoorlijk doorgespoeld met onze geestesgenoten drinkebroers THE MUSHROOMS tot omstreeks het middaguur. Tijd zat dus.

Ziedaar dus het einde van een jaartje, wat we toepasselijk een jaartje vechten tegen de bierkaai zullen noemen. Tot slot noteren we nog even de adressen van alle organizatoren van onze zeventien optredens van dit jaar. Tevens willen we jullie de blijde boodschap niet onthouden dat er dit jaar twee baby's werden geboren bij de SCUMS. En nu we toch over nazaten bezig zijn: de jongere broer van PIK, met als originele naam PIK ZJUNIOR, blijkt ook begeesterd te zijn door de muziek. Onlangs stapte hij in een band die hij prompt omdoopte tot THE FLYING BIERBAKKEN. Hij heeft dus alvast het hart op de goeie plaats, en U weet meteen ook waar hij de mosterd vandaan gehaald heeft. In tegenstelling tot onze platen zijn onze baby's echter niet verkrijgbaar, maar U, beste meisjes, weet dus alvast bij wie U terecht kan in geval U één van ons wat intiemer wilt leren kennen, mét resultaten. Tot zolang, zouden we zeggen.

Hier volgde een lijst met naam en adres van de organisatoren van de optredens gedurende dit jaar. Wegens niet meer relevant is dit voor deze website weggelaten.

FANZINES

In de vele fanzines die het punk/hardcore wereldje rijk is, kon je in 1988 hier en daar ook wat over THE DIRTY SCUMS lezen. Er zou dat nog maar aan ontbreken natuurlijk. Een overzichtje.

In CRUMBCORE nr. 0 kon je een artikel gespreid over twee bladzijden lezen, alsook een interview gemaakt het jaar daarvoor, op 12/12/1987. SCHIZOPHRENIE COLLECTIVE is franstalig en in nr. 1 stond een artikel over ons, plus een interview daterend van 11/01/1988. Verder kon je in DE RATTEBEET nr. 4 terecht voor enkele concertbesprekingen, waaronder dus ook sommige van uw dienaars. M-EXTÄZ INTER. is een Frans fanzine met een interview met ons dat we maakten op 16/01/1988. In X-CREMENT nr. 1 stond een klein artikeltje over THE DIRTY SCUMS. Opnieuw een Frans 'zine, nl. HEMORROIDS, en daar stond in nr. 1 een reeds wat ouder interview. In SNERT-ZINE nr. 1 kon je een interview vinden van 09/03/1988. Opnieuw CRUMBCORE, en in nr. 2 werd er aandacht geschonken aan onze dubieuze debiteuren, terwijl je er ook de bespreking van onze single kon vinden. Eventjes een stapje naar de gevestigde muzikale pers, naar FABIOLA, en in nr. 27 stond er een interessant artikel, met kennis van zaken geschreven, over hardcore in Vlaanderen, waar uiteraard THE DIRTY SCUMS niet in ontbreken. In DE NAR van augustus 1988 vind je de bespreking van de single. NOOIT MEER ! is een Nederlands fanzine, waar er in nr. 3 een artikel te vinden was van drie bladzijden lang over THE DIRTY SCUMS. In OUTLAWS nr. 1 stond er een klein artikeltje alsook een singlebespreking. In het 6de nr. van RITUAL, uit Wallonië, stond eveneens een bespreking van de single, alsook in KOEKRAND 83, waar ook aandacht geschonken werd aan de 5TH ANNIVERSARY GIG-tape. Tevens maakten we op 27/07/1988 een interview voor UNITED WE STAND, dat er echter de brui aan gegeven heeft VOOR publicatie van ons interview. Wel is ons beloofd dat het interview in een ander 'zine zou verschijnen. In nr. 1 van SLAM staat er nog een interview dat dateert van 08/07/1988. En dit is het zowat. Hieronder de adressen van de vermelde 'zines.

Zelfde opmerking als bij de organisatoren. De lijst met naam en adres van de fanzines is weggelaten wegens niet meer relevant.

Verder hebben we in 1988 nog een groot deel van onze tijd gestopt in 10 andere nog niet verschenen intervieuws, waaronder 6 gemaakt VOOR augustus. Daar het wat lang duurde voor we daar bericht over kregen, hebben we zelf nog terug geschreven om te vragen hoe het zat met intervieuw en fanzine, plus de melding dat we het eventueel wensten te kopen in geval we geen gratis konden ontvangen. Allemaal tevergeefs echter want we kregen geen bericht terug. Daarom denken we dat in die gevallen bij onze kloten genomen zijn, en wensen we andere bands te waarschuwen, dat het kan gebeuren dat ze zich voor niets in het zweet werken als de volgende mensen/fanzines hen om een intervieuw vragen. Tussen haakjes staat de datum waarop het intervieuw gemaakt is, zodat U er zich kan van vergewissen dat het inderdaad een hele tijd geleden is. De vier overige interviews dateren van na september, en daarvan ligt de verlopen periode misschien nog binnen de normen.

Weggelaten wegens niet meer relevant.

En dan hebben we het nog niet over de ontelbare cassettes die we verstuurden naar mensen die een compilatietape zouden uitbrengen, en waar we evenmin nog iets van hoorden. Zou een beetje respect voor andermans werk hier niet op zijn plaats wezen ? In alle geval zullen we de gemaakte intervieuws in de mate van het mogelijke hergebruiken. De verstuurde cassettes zijn we wel definitief kwijt.

Verder dienden we in 1988 op zo'n 450 brieven te antwoorden, een enorm werk dus, maar iedereen krijgt antwoord. Afgezien daarvan werden er ook nog ongeveer 350 drukwerken verstuurd, om U op de hoogte te houden van ons huishouden. En gedurende het jaar 1988 werden er in het repititiekot 40 bakken bier verbruikt, ook niet mis natuurlijk.